Walgvogel

Tijdens de eerste werkweek van 2006 in de trein De Walgvogel van Jan Wolkers gelezen. Ik werd er niet helemaal door gegrepen. Het is een soort mengeling van stoere Jan Cremer-achtige gebeurtenissen met een verslag van een dramatisch eindigende liefde. Verteld in een stijl die evenzeer vanalles in zich heeft: woede, humor, mislukte grapjes enzovoort. De zinnen lopen niet altijd even fraai bovendien. En toch heb ik het voor het grootste deel geboeid gelezen. Het boek geeft een eigenzinnige kijk op de oorlog en de acties in Indië. Het zal niet het hoogtepunt van 2006 worden, maar zeker ook geen dieptepunt.