06 maart 2006

Bernlef

Van Bernlef las ik nog maar twee boeken (Hersenschimmen en Verbroken zwijgen). Zijn nieuwste roman De onzichtbare jongen is fraai en geconcentreerd geschreven en boeit van begin tot eind, maar mist de diepgang van wat ik me van die twee eerdere boeken herinner. Het verhaal gaat over de vriendschap tussen twee jongens, waarvan de vriend van de ik-figuur ernaar streeft de wind te leren kennen en daarin op te gaan. Een beetje vreemde vertelling daardoor; het sterkst in het boek is de sfeervolle beschrijving van de na-oorlogse jaren gezien vanuit de ogen van een middelbare scholier. Als ik de titellijst van Bernlef achterin het boek bekijk, valt op dat hij de laatste jaren een enorme productie aan de dag legt. Sinds 2000 vier romans, een verhalen- en twee gedichtenbundels. Toch maar eens meer van Bernlef lezen; hij schrijft fraai genoeg om wellicht betere boeken aan te treffen. Deze roman is niet slecht maar heeft ook iets obligaats.
Meer Leeslog in eerdere maanden - zie de 'archives' in de rechterkolom.