30 augustus 2006

Primo Levi (2)

In Het respijt vertelt Primo Levi over de periode na de bevrijding van Auschwitz-Birkenau, waarin hij via een enorme omweg naar huis terugkeerde. Die terugreis is als het wakker worden in een koud huis waarbij op het moment van ontwaken de verwarming aanslaat: langzaamaan zie je de schrijver zich realiseren dat er nog een leefbare wereld bestaat, waar het steeds minder onaangenaam wordt. Over de thuiskomst vertelt hij nagenoeg niets. Het boekje is naast een beschrijving van de omzwervingen ook een verzameling anekdotes. Zijn (tijdelijke) reisgenoten komen kleurrijk in beeld en de creativiteit die men aan de dag legt om in leven te blijven of zelfs wat geld te verdienen is boeiende leesstof. Samen met Is dit een mens grootse literatuur!

Wat anders. Ik las Het respijt in de uitgave van het pockethuis van Meulenhoff. Natuurlijk, gebonden boeken zijn het fraaist, maar ik heb niets tegen pockets. Je kunt je afvragen of uitgeverijen er goed aan hebben gedaan om in de herdrukcyclus een goedlopend boek zo snel te laten afdalen van gebonden uitgave en paperback naar goedkope herdruk en daarna een pocket, maar dat is een ander verhaal. Nagenoeg alle grote literaire uitgeverijen hebben een pocketserie. Die van Meulenhoff is het lelijkst door die hopeloze quote op nota bene de rug: lezen is een belevenis. Ik kan me allerlei verkoopbevorderende elementen op voorplat, rug of achterplat van een boek voorstellen, maar deze quote is wel de meest idiote en mislukte die ik ken. Zou er één boekenkoper sneller tot aanschaf van zo'n pockethuispocket overgaan, ten koste van een rainbow, pandora, singelpocket waar die op auteur gerangschikt tussenstaat, vanwege dat lezen is een belevenis op de rug? Ik stel me tenslotte zo'n bijeenkomst voor waarbij een uitgever, redacteur, marketeer en vormgever met quasi-diepzinnige blikken en met de handen in de zakken rond een tafel staan waarop uiteenlopende voorstellen voor omslagen liggen. En dan was iedereen het er dus over eens dat déze vormgeving met die quote de beste is...

1 Comments:

Anonymous Anoniem said...

Beste Jan Anton

als je zin hebt om Primo Levi wat verder te verkennen, kan je "Het periodiek systeem, Verhalen van een leven" lezen.
Het zijn verhalen uit zijn ganse (beroeps)leven, voor en na Auschwitz. Elk verhaal heeft de naam van een chemisch element. Ze zijn niet zo indringend als "Is dit een mens", maar wel goed. Eén verhaal bezorgde me wel kippevel: via zijn werk, discussie met een Duitse leverancier in verband met de samenstelling van een hars, komt hij in contact met ene Dr Müller die in Auschwitz zijn meerdere was. Hij schrijft hem een brief...
Vele groeten,
Jan

7:58 p.m.  

Een reactie posten

<< Home

Meer Leeslog in eerdere maanden - zie de 'archives' in de rechterkolom.