23 december 2006

Flaubert

Een heuse topper, deze nieuwe selectie brieven van Gustave Flaubert verschenen onder de titel Geluk is onmogelijk. Dit is nu de vierde vertaalde brievenbundel; hoeveel brieven liggen nog onvertaald te wachten? Wat mij betreft dient het nieuwe kabinet de vertaler een beurs te geven voor de tijd dat hij ermee bezig denkt te zijn om alles wat nog rest te vertalen. Want het lezen van Flauberts brieven is een van de meest gelukzalige bezigheden die er zijn. Ondanks het voorturende gekanker en gescheld van de schrijver. Zomaar wat citaten, dan begrijp je wat ik bedoel:

- Als ik enige kennis omtrent het leven heb opgedaan, komt dat doordat ik in de gewone betekenis van het woord weinig heb geleefd, want ik heb weinig gegeten, maar heel wat herkauwd.

- De stijl schuilt evenzeer achter de woorden als in de woorden. Het is evenzeer de ziel als het vlees van het boek.
- Ik amuseer me al met al maar matig op deze planeet.

- Ieder van ons heeft in zijn hart een koninklijke kamer. Ik heb hem dichtgemetseld, maar niet gesloopt.

- Welk werk dan ook is voor mij een lange reis; ik aarzel om me in te schepen en ik ben al van tevoren misselijk.
(Over het schrijven aan een nieuw boek.)
- Ik ben van leem wanneer het om het ontvangen van indrukken gaat, en van brons om ze te bewaren.

- ...het verplaatsen van mijn enorme individu omstreeks de ochtendstond is een titanenarbeid die boven mijn krachten gaat.

- ... ook mij hangt alles verschrikkelijk de keel uit en voornamelijk mijn eigen individu.

- ... werken hangt me geweldig de keel uit, ik ben luier dan een oude aap en triest als een doodskist.

- Ik heb in mijn leven alles opgeofferd aan de vrijheid van mijn intelligentie.

- Ik heb gisteren zestien uur lang gewerkt, vandaag de hele dag en vanavond heb ik eindelijk de eerste bladzijde voltooid.

- ... bovendien heb ik genoeg van begrafenissen en ik wacht vol ongeduld op de mijne.
- Het is mogelijk dat ik erin verzuip, maar als ik het red, is de aardbol het niet waardig mij te torsen. Enfin, je moet wel een stokpaardje hebben om je in dit hondenleven staande te houden.
(Over zijn roman Bouvard en Pecuchet, die hij door zijn vroegtijdige dood niet meer zou voltooien.)
- U weet wel dat ik u niet uitnodig omdat u te onaangenaam bent met die allesoverheersende gedachte dat u gauw weer moet vertrekken. Als u korter dan een week blijft, wil ik u niet hebben!


Ach, hoe prachtig allemaal. Hieronder een fraaie foto van de Franse meester.

Meer Leeslog in eerdere maanden - zie de 'archives' in de rechterkolom.