Gedoe

Jaren geleden beval een ex-collega de boeken van Jean-Paul Franssens aan, met name de twee uitgaven in de serie privé-domein. pas nu las in het eerste deel daarvn: Zuiderkerkhof 1. Franssens, alweer enkele jaren geleden vroegtijdig overleden, beschrijft in dit boek uit 1997 allerlei herinneringen, uit zijn jeugd, jonge jaren, maar ook uit de tijd kort voor verschijnen van dit boek. Voorts bevat dit deel een aantal brieven aan o.a. Henk Hofland en Adri van der Heiden. In zowel de brieven als de herinneringen vallen Franssens' onhandigheid op, die hij echter met een verrukkelijke lichtheid en ironie beschrijft. Zijn stijl doet soms een beetje aan die van Gerard Reve denken, maar is toch ook uniek te noemen. Ik kreeg meerdere keren tranen in mijn ogen van het lachen, vanwege het slappe doorouwehoeren van Franssens. Drankgebruik, de schone kunsten en mooie meiden, dat zijn de centrale onderwerpen van dit heerlijke boek, naast het gedoe als gevolg van zijn onhandigheid. Ik ga het andere privé-domeindeel snel opsporen.