Veranderen

Vorige week raade iemand mij het boekje Onze IJsberg smelt! van John Kotter en Holger Rathgeber aan. Ik bestelde bij bolpuntcom meteen ook het zusterboekje Wie heeft mijn kaas gepikt? van Spencer Johnson en Ken Blanchard. Beide boekjes lees je binnen een uur uit, zijn met hun bijna € 20,- elk extreem duur voor de geboden leestijd, gaan over het leiding geven aan en omgaan met veranderingen in organisaties en verpakken hun verhaal in een parabel.
Ik lees zelden of nooit 'managementboeken', omdat ze nagenoeg altijd matig tot slecht geschreven zijn, dikwijls een samenzweerderig clubgevoel uitdragen (door dit boek te lezen behoor je tot de selecte groep die de niet-lezers van dit boek de baas is, en dat maakt jou succesvol), heel vaak het intrappen van open deuren als centraal thema hebben, en daarmee impliciet het bestaan van gezond verstand lijken te ontkennen.
Deze twee boekjes brengen hun boodschap in lichtverteerbare vorm, zijn niet diepgravend in hun analyses, maar geven wel de essentie van het verandermanagement weer. Niet iedere verandering is per definitie een verbetering, maar daarover doen beide boekjes geen uitspraak. Misschien moet ik daarover eens een goede studie lezen.