Tsjechov 4

Vorig jaar las ik deel 2 en 3 van de nieuwe vertalingen van de verzamelde verhalen van Anton Tsjechov; de afgelopen 3 maanden deel 4 van zijn bij Van Oorschot in de Russische bibliotheek verschenen Verzamelde werken. In dit deel 21, waarvan veel lange verhalen. Het is allemaal van een grootse schoonheid. Bij Tsjechov heb je permanent het idee dat hier het ware leven in als zijn schoonheid, treurigheid, hardheid en emotionaliteit beschreven wordt. En wederom beschrijft Tsjechov dit in uiteenlopende situaties en met personages uit alle rangen en standen. Vrolijke verhalen zijn er overigens niet of nauwelijks: happy endings komen bij Tsjechov eigenlijk niet voor. Van bijna iedere bladzijde straalt de grootsheid van deze literatuur op de lezer af. Twee voorbeelden:

Uit Vrouwenheerschappij: De hors d'oeuvre was luisterrijk. Er was onder meer vers eekhoorntjesbrood in zure room en sauce Provencale van gebakken oesters en kreeftestaartjes, sterk op smaak gebracht met bittere piccalilly. Het diner zelf bestond uit feestelijke, uitgelezen schotels en de wijnen waren prachtig. Misjenka bediende vol overgave. Wanneer hij een nieuw gerecht op tafel zette en het deksel van de blinkende pan lichtte of wijn inschonk, deed hij dat met de gewichtigheid van een professor in de zwarte magie, en kijkend naar zijn gezicht en zijn manier van lopen, die op de eerste figuur van de quadrille leek, dacht de advocaat enkele malen: wat een sukkel!

En de opening van De viool van Rotschild: Het stadje was klein, armzaliger dan een dorp en er woonden bijna alleen oude mensen die zo zelden stierven dat het gewoon ergerlijk was. Het ziekenhuis en de gevangenen hadden heel weinig doodkisten nodig. Kortom, de zaken liepen beroerd.

Kom hier tegenwoordig maar eens om! Er moet nog een vijfde deel verschijnen met opnieuw vertaalde verhalen. Ik ben in blijde verwachting.