Gedoe II

In februari las ik Zuiderkerkhof 1 van Jean-Paul Franssens en ik besloot mijn leeslog (zie hier) met de opmerking het andere prive-domeindeel van hem op te sporen. De wereld wil bedrogen worden las ik wederom met groot genoegen. Misschien wat minder 'gedoe' in dit deel, maar wel een heleboel verhalen uit het leven gegrepen. Langere herinneringen (over het toneelgezelschap De Schmiere) worden afgewisseld met hoofdstukken (Weet je wie er ook dood is?) waarin Franssens zijn herinneringen als los strooigoed over je uitstort. Maar juist die stukjes zijn verrukkelijk. Waar die jongens van de medische wetenschap zich nu al op staan te verheugen, dat is mijn lever. Daar hoeven ze niet lang naar te zoeken. En over vrouwen: je hebt er drie keer last van. Als ze komen, als ze gaan liggen, en als ze gaan. 't Is net een pak sneeuw. Nu is het niet louter melige vrolijkheid in dit boek. Eigenlijk is het vooral een tragikomisch geheel. Er wordt veel gestorven, veel geruziet. En de wetenschap dat Franssens in 2003 veel te vroeg overleed, maakt dat allemaal nog wat tragischer. Een boek met veel tranen (van het lachten).