Ouwejongenskrentenbrood

In de twee privé-domeindelen van Jean-Paul Franssens die ik eerder dit jaar las, zijn enkele brieven aan A.F.Th. van der Heijden opgenomen. Speurwerk op internet leverde op dat in 2005 hun correspondentie uitgegeven is. Ik heb je nog veel te melden biedt deze nagenoeg complete correspondentie, eind jaren tachtig speciaal tussen Franssens en Van der Heijden opgezet om deze te zijner tijd te kunnen uitgeven. Want echt nodig was de briefwisseling niet: Franssens en Van der Heijden zagen elkaar zeer vaak aan de tapkast. In de inleiding schrijft Adri van der Heijden dat hun gespreksstof in het café op een gegeven moment verminderde, omdat ze hun nieuwtjes juist in hun brieven al opgetekend hadden. Enfin, het is een lekker kneuterig leesboek, dat je in een vloek en een zucht uitleest. Er zitten een aantal verrukkelijke brieven tussen, met name geschreven door Franssens vanaf zijn vakantieadressen. Maar ook vanuit het Amsterdamse schreven Franssen en Van der Heijden elkaar warme vriendschappelijke brieven. De briefwisseling stopt vrij abrupt. In 2002 pleegt een van de twee zonen van Franssens zelfmoord - het jaar daarop overlijdt Franssens zelf; hij was pas 65. In de ramsj kocht ik twee romans van Franssens, die ga ik de komende tijd zeker ook lezen. Een groot literator schijnt hij niet geweest te zijn, maar wel een aanstekelijk verteller. Van der Heijden heeft ook een herinneringsboek over Franssens geschreven; dat komt hier ook voorbij te zijner tijd.