Mens en dier

Ik kocht een klein jaar geleden in een antiquariaat van Midas Dekkers een verzameling beestenverhalen die hij in de jaren tachtig in het radioprogramma Vroege vogels voorlas: De mammoet. 144 beesten gebundeld. Ik begon er begin dit jaar aan, en het bleek een perfect nachtkastboek. Regelmatig deed ik nalachend het licht uit om te gaan slapen. Dekkers is met zijn vergelijkingen tussen mens en dier de schrijvende equivalent van Bert Haanstra. Dekkers is daarbij soms lekker sarcastisch, zeurderig en sjagrijnig. Ach, gewoon maar een lang citaat. Dat geeft het beste de aard van dit verrukkelijke boek weer.
Mensen zijn te gauw verzadigd. Menige behoefte is al bevredigd voor je er erg in hebt. (...) Binnen de kortste keren geven de darmen het signaal 'vol' en kan er niets meer bij. Van zakjes chips schijnt het maximum op dertig achter elkaar te liggen en op het tweede wereldkampioenschap tortilla-eten is het record onlangs scherp gesteld op vierenzeventig stuks, maar dan heb je het ook wel gehad. Lekker is maar een vinger lang. Van te veel lekker drinken moet je overgeven, van te veel mooie boeken lezen krijg je lelijke wallen onder je ogen, en wie zijn hele leven van zijn geliefde denkt te gaan genieten, verzandt in een huwelijk. In ieder van ons is een brok chagrijn ingebouwd dat onze behoeften haastig bevredigt om te voorkomen dat we er eens breeduit van kunnen genieten. Orgieën bestaan dan ook niet. We zijn er niet op gebouwd. Zelfs niet op de liefde. Ook de meest hartstochtelijke minnaar wordt op een gegeven moment op de verkeerde plaatsen stijf.