Vlees en vis

Jonathan Safran Foer komt na zijn twee bijzondere romans met een bijzonder non-fictie boek. Dieren eten beschrijft de wereld van de bio-industrie en wat de kennis daarover met hem heeft gedaan. Het grootste deel van dit boek gaat over de feiten; feiten die we eigenlijk in het diepste van ons hart wel kennen of vermoeden: hoe gruwelijk de bio-industrie omgaat met het dierenwelzijn, hoe milieubelastend de bio-industrie is en ook hoezeer de bio-industrie de ongelijkheid van de voedselverdeling in de wereld bevordert. Deze feiten vormen echter niet de kern van dit boek. Wel: het morele appèl dat Foer op je doet. Want als je al deze feiten kent, waarom eet je dan nog überhaupt vlees of vis? Wie vlees of vis eet, wil blijkbaar niet weten wat-i eet. Je kunt anders nauwelijks met goed fatsoen beredeneren waarom je dat dan doet.
Foers verhaal is volledig op de Amerikaanse situatie gebaseerd. Het kan zijn dat de Europese situatie milder is. Maar zeker weten doe ik dat niet, en de werkelijkheid zal waarschijnlijk altijd erger zijn dan de officiële gegevens. Ik ben altijd een vlees- en viseter geweest, en vrees dat ik dat altijd wel zal blijven. Maar ik voel na het lezen van dit boek wel de noodzaak om spaarzamer te zijn in het eten van vlees of vis en om te zoeken naar dier- en milieuvriendelijk geproduceerd vlees. Een boek dat je onherroepelijk dwingt bij jezelf te rade te gaan!