Niet om te lachen

Ik koop zelden een boek vanwege de aanprijzingen die de uitgever op het omslag heeft gezet. Want dan zou je alles moeten kopen. Maar de aanprijzing dat de Franse schrijver Laurent Binet met HhhH de Prix Goncourt 2010 had gewonnen, trok me over de streep. Belangrijkste reden echter om dit boek te kopen was het onderwerp: de moord in mei 1942 op Reinhard Heydrich, de nummer 2 van de SS en de hardste en meest meedogenloze van alle nazi's. HhhH (Himmlers hersens heten Heydrich) is een aardige vondst, ook al dekt deze titel niet de lading. Uiteindelijk gaat het om de moord zelf, de aanloop en de voorbereidingen, en de (gruwelijke) nasleep. Binet speelt in dit boek met de grenzen van fictie en werkelijkheid. Hij noemt het boek een roman, maar het is het geenszins. Het is een reconstructie, zoveel als mogelijk gebaseerd op feiten. Maar omdat hij niet alles kon nagaan en zich dus een voorsteling moest maken hoe bepaalde gebeurtenissen konden zijn gegaan, overtreedt hij naar zijn eigen inzicht de grenzen van de ware geschiedschrijving. Vandaar dus toch een roman, naar zijn idee. De vele korte hoofdstukjes vormen puzzelstukjes over de gebeurtenissen zelf, Binets onderzoek daarnaar, zijn ideeën daarover, zijn twijfels en zijn overtuigingen. Samen vormen ze een uitermate intrigerend geheel dat ik in twee dagen uitlas. Zulke boeken vormen het beste medicijn tegen leesdips.