13 februari 2011

Gifschandaal

Sinds Marjolein Februari columns in NRC Handelsblad schrijft, lees ik haar geregeld, en over haar enige roman uit 2007 had ik positieve verhalen gehoord. Ik las De literaire kring in vier dagen uit. De leesclub in het rijke dorp waar dit verhaal zich afspeelt bestaat uit lieden die niet om een diepzinnige mening verlegen zitten. De debuutroman van een oud-dorpsgenote maakt veel emoties los; het gifschandaal waardoor op Haïti vele kinderen om het leven kwamen hangt hier nauw mee samen. Er wordt veel gediscussieerd in dit verhaal; er zijn weinig boeken met zo'n hoge meningdichtheid als in dit boek van Februari. Zij is zelf ethicus en jurist, en schreef een boek waar zij inhoudelijk van wanten weet. Haar eigen mening valt moeilijk te destilleren; ze lijkt de meeste sympathie voor de jonge Teresa en de wat eigenzinnige Lucius te hebben. De echte confrontaties blijven uiteindelijk uit, en daar had ik stilletjes wel op gehoopt. Uiteindelijk gaat het om het nemen van je verantwoordelijkheid en onderhuids worden daarover meerdere conflicten uitgevochten. Er zitten enkele kleine slordigheden in het verhaal (het is april/mei, en dan zijn er nog geen wespen, ook geen vroege, is de ochtendkrant nog niet bezorgd als het nog volledig donker is, en ook is er dan nooit een wereldkampioenschap voetbal) maar die storen niet. Ook de dialogen zijn weinig alledaags. Maar daar ging het Februari allemaal niet om. Een ongewone roman, vol concentratie geschreven en gelezen.
Meer Leeslog in eerdere maanden - zie de 'archives' in de rechterkolom.