Eigenlijk

Of het daadwerkelijk de laatste roman van Jeroen Brouwers is weet je pas als hij dood is, maar Bittere bloemen schijnt wel als zodanig aangekondigd te zijn. De thematiek zou er trouwens wel bij passen: het verglijden van de tijd, en het memoreren door de 81-jarige hoofdpersoon van voor hem belangrijke momenten uit zijn voorbije leven. In het hier en nu in de roman gebeurt niet zoveel en het vergde mij soms moeite om te begrijpen of het nu een gedachte door de hoofdpersoon of een beschrijving van het heden betrof. Brouwers weeft een behoorlijk complex net van verhaallijnen, commentaren en herinneringen; dit is geen boek dat het de lezer makkelijk maakt. Misschien ben ik toch iets teveel ongecompliceerd om van zulke abstracte verhalen te genieten. Maar goed, Brouwers trakteert je wel weer op enkele heerlijke uithalen (vooral het gebruik van het woord 'eigenlijk' moet het ontgelden) en soms gebruikt hij woorden en zinsconstructies die je flink doen lachen. Maar ik moet helaas erkennen dat deze roman me een beetje is tegengevallen.