17 november 2013

Kronkel

Het is al heel wat jaren geleden dat ik voor heel weinig geld de 24 bundels van Simon Carmiggelt kocht, die als een 'soort van' verzameld werk bij uitgeverij de Arbeiderspers verschenen. Die 24 witte boekjes vol kronkels uit het Parool staan ongelezen en subtiel weggewerkt in een boekenkast, wachtend op ooit. Carmiggelt werd honderd jaar geleden geboren en bij wijze van herdenking verscheen onder andere een bundel kronkels waarin Amsterdam centraal staat. Dwalen door Amsterdam leek me een aardige aanleiding om eens wat van Carmiggelt te lezen. Ik heb me er kostelijk mee vermaakt. Carmiggelt heeft een scherp oog en een vlotte pen, schrijft prachtige zinnen vol inzichten en er valt heel veel te lachen om de uitspraken van de mensen die hij op straat ontmoet 'die geen schrijver bedenken kan'. Vooruit, ook hijzelf zorgt voor geweldige uitspraken: In wijken waar je eigenlijk niets te maken hebt, kom je alleen als je jezelf ertoe dwingt. Dat doe ik op zaterdag. En als ik thuiskom ben ik altijd vol geestdrift en vol bier. Er is bij Van Oorschot nog een mooi dundrukboekje met stukjes van Carmiggelt verschenen; misschien lees ik dat ook binnenkort. En als dat evenzeer bevalt als dit heerlijke boekje, dan ontkom ik er niet aan een greep naar die 24 witte deeltjes in mijn boekenkast te doen.
Meer Leeslog in eerdere maanden - zie de 'archives' in de rechterkolom.