Storm

In 2000 las ik de debuutroman van Dave Eggers dat hem toen in één keer op de literaire wereldkaart zette: Een hartverscheurend verhaal van duizelingwekkende genialiteit. Dat viel me ondanks alle hosanna-verhalen eigenlijk een beetje tegen, ofschoon - naar ik me herinner - het begin de meest krachtige aanklacht tegen het roken van sigaretten is. Sindsdien las ik geen andere boeken van deze geëngageerde Amerikaanse schrijver. Onlangs kocht ik Zeitoun, een reconstructie van wat Kathy en haar man Zeitoun in 2005 in New Orleans overkwam voor, tijdens en vooral na het overtrekken van de orkaan Katrina. Ik las het 366 pagina's dikke boek (verschenen in 2009) binnen twee dagen uit. Eggers sprak met alle hoofdpersonen, las alles wat er over de orkaan en de gevolgen verschenen is, en maakte er een spannend, onthutsend en oermenselijk dagboek van waar de storm en de overstroming van de stad zelf eigenlijk het minst problematisch zijn. Eggers schrijft het verhaal uitermate beheerst, welhaast rapporterend, en laat de emotie aan de lezer. Dat bewijst weer eens dat de werkelijkheid, in tegenstelling tot fictie, geen peper en zout nodig heeft om te verbluffen. Maar daar heb je wel uitmuntende reporters voor nodig, zoals Eggers. Op internet las ik dat Kathy en Zeitoun sindsdien geen stabiel leven meer hadden, om het zwakjes uit te drukken. Eigenlijk mag er wel een Zeitoun-2 komen: hun relatie en de ontwikkelingen in Syrië bieden genoeg stof voor een vuistdik vervolg.