Geroddel

In september 1995 las ik op aanraden van een collega De Quincunx van Charles Palliser. Dat ruim 800 bladzijden dikke boek hield mij twee weken gevangen; het is een bloedstollend en uiterst boeiend boek. Nu las ik zijn nieuwste roman In ballingschap dat aanvankelijk wel wat overeenkomsten met Pallisers debuut vertoont: het verhaal speelt halverwege de negentiende eeuw, de ik-figuur is een jongeling, zijn moeder leefde voorheen welgesteld maar vervalt tot armoede en er is iets met een erfenis. Uiteindelijk gaat dit boek de andere kant op, maar spannend is het zeker, ofschoon niet zosterk als De Quincunx. Het verhaal is in dagboekvorm gegoten en onthult langzaam maar zeker allerlei nare details over de levenswandel van die ik-figuur, zijn moeder en zuster, en zijn enkele maander eerder overleden vader. Die ik-figuur is zeker geen held, ook al wordt hij ten onrechte van een moord beschuldigd. De roman is vooral interessant door de dialogen, waarin op fijnzinnige wijze (tegen)aanvallen worden gedaan en hiërarchische posities worden ingenomen. Geen woord wordt zomaar in de mond genomen. Ik lees helaas niet goed genoeg Engels om deze fijnzinnigheden er in die taal uit te halen, maar ook in de Nederlandse vertaling krijg je er voldoende van mee.