Loncin

Ik heb nog vier uitgelezen boeken te beschrijven, dus: vooruit! Ik kende de titel niet, de schrijver niet en toch las ik van dit nog geen jaar geleden verschenen boek de vijftiende druk! Oorlog en terpentijn van Stefan Hertmans is terecht een bestseller. Hertmans kreeg ooit de dagboeken van zijn grootvader in handen, liet ze jaren liggen en las ze pas kort geleden: dit boek is een uitwerking van die dagboeken. Het is een Vlaamse equivalent van (en ook minder belerend dan) De eeuw van mijn vader van Geert Mak, nu zich afspelend op Vlaams grondgebied, beginnend eind 19e eeuw in armoedige omstandigheden in Gent, via de veldslagen van de Eerste Wereldoorlog naar het schilderspalet waar grootvader zijn rust vond. Ook wordt Loncin genoemd, het fort bij Luik dat de Duitsers in 1914 enkele cruciale dagen ophield, en waar ik een paar jaar geleden eens was. Het fort ligt er nog bij als na die fatale inslag van de dikke bertha...

Het boek is een levensbeschrijving vol geluk, gruwelijkheden, puzzelstukken en noodlot, door Hertmans fraai ontrafeld. Je leest het boek ademloos uit. Ik las het een kleine maand geleden, kreeg het cadeau van een vriendin, en gaf het inmiddels al twee keer cadeau aan anderen. Tot slot: het staat groot op het voorplat, en ik snap het nog steeds niet: dit boek heet een Roman te zijn, maar dat is het allerminst. Tenzij zijn grootvader, de dagboeken etc. verzonnen zijn. En dat geloof ik niet.