20 augustus 2014

Sosjale Joenit

Vorig najaar en begin dit jaar las ik twee gelegenheidsuitgaven met wat Kronkels van Simon Carmiggelt (zie hier en hier voor de weblogs ervan). Het werd daarna tijd om eens een deel uit de verzamelde heruitgaven van alle losse deeltjes ter hand te nemen. Brood voor de volgeltjes & Slenteren dateren uit 1974 en 1975 en bieden een heerlijke collectie verhaaltjes over vanalles en nog wat. Carmiggelt weet van iedere situatie wel een verhaal te maken, of hij nu op straat loopt, de telefoon aanneemt of in een hotelkamer zit. Het verhaaltje Dat mag je niet zeggen is een mooi voorbeeld. Hij wordt boos over het gegeven dat een meisje van 14 na een ruzie bij haar ouders wegloopt en door de alternatieve Sosjale Joenit ergens wordt ondergebracht en dat de ouders niet mogen weten waar dat meisje zit. Ik zou naar het bureau van de alternatieve club die mijn dochter heeft verstopt toegaan en alle daar aanwezige functionarissen de hersens inslaan. Carmiggelt schrijft: ... dat kan ik nooit zeggen, anders roepen ze allemaal dat ik rechts ben en anti-progressief. Hij rekent dus op de discretie van de lezer om het niet verder te vertellen. Er is al ellende genoeg op deze wereld.
Meer Leeslog in eerdere maanden - zie de 'archives' in de rechterkolom.