Prelaat

Ik kreeg vanaf de opgeruimde zolder (zie hier) nog een Bomans-boek. Noten kraken bleek ik al in de kast te hebben staan, maar dat was een latere druk, zonder stofomslag en bovendien ongelezen. Dus dat exemplaar gaat naar de lommerd en dit cadeau komt ervoor in de plaats. Het is een selectie van zestig stukjes die Godfried Bomans in de jaren vijftig voor de Volkskrant schreef, dat toen nog een keurig katholiek dagblad was. Bomans fungeerde als de luis in de pels, die commentaar leverde op de actualiteit en op meer generieke zaken. Deels uit of karakteristiek voor de tijd. Maar er zitten enkele parels tussen die het boek onsterfelijk maken. Subliem is het stukje waarin Bomans vertelt over de 12 onderwerpen waaruit middelbare-schoolleerlingen voor hun opstelexamen er één moesten kiezen. Het zijn geen gewone onderwerpen, maar titels als: Het tafelgesprek, Maak er geen probleem van, Als de wind de zeilen bolt en De ramen open! En wat doet Bomans: hij schrijft een stukje waarin alle titels voorkomen. Hoogstkomisch. Ik zat in een vliegtuig toen ik de stukjes Alleen voor volwassenen en het vervolg Wederom, voor volwassenen las. Ik heb de hele cabine bij elkaar geschaterd. Het gaat om de intocht van Sinterklaas in Nijmegen. De bestaande Sinterklaas, gepensioneerd majoor bij de cavalerie Van Titsen wordt vervangen door Piet Ramakers, die echter geen paard kan rijden. Het voorstel om hem vanuit Lent via de Waalbrug de stad te laten inlopen wordt liturgisch onuitvoerbaar geacht. Dan laat men hem via een roeiboot de Waal oversteken, maar door de sterke stroming verdwijnt hij een stuk verderop bij Druten in het riet. Maar Sinterklaas laat het er niet bij zitten en weet alsnog Nijmegen te bereiken en betreedt als bemodderde prelaat de Grote Markt. De liederen die de verzamelde kinderen rond het middaguur zingen klinken wat vreemd (Zie de maan schijnt door de bomen), maar Ramakers ontvangt deze blijken van misverstand met de rust van een geoefend herder. Het schoolhoofd wil dat de kinderen vervolgens terug naar school gaan, maar Sinterklaas neemt het heft in eigen handen en geeft iedereen vrijaf. Het is koddigheid en kneuterigheid troef, maar bij huidige literatoren lees je zulke ongein niet meer, helaas.