10 augustus 2016

Verraad

Na wat moeizame boeken eindelijk weer eens een roman die het genoegen van lezen volledig onderstreepte. Van Amos Oz las ik drie jaar geleden voor het eerst een boek (zie hier) en zijn nieuwste roman Judas is een bijzonder geslaagd geheel waarin meerdere thema’s organisch verbonden zijn. De wat inzichzelfgekeerde Sjmoeël zit vast in zijn theologische promotieonderzoek en besluit ermee te stoppen. Hij gaat als verzorger van een oude man aan de slag; belangrijkste taak is het voeren van onderhoudende gesprekken. Langzaamaan ontvouwt zich de geschiedenis van deze oude man en zijn dochter. De Israëlische onafhankelijksstrijd in 1947 en de positie van discipel Judas lijken ver uiteenliggende onderwerpen, maar Oz verbindt alles stevig in een vloeiend verhaal, met de ware aard van verraad als centrale vraag. De theorie over Judas is een boeiende: Judas was niet de verrader waarvoor hij gehouden wordt, maar was juist de meest fervente aanhanger van Jezus. Judas leverde Jezus juist aan de Romeinen uit om hem de gelegenheid te geven te laten zien dat hij echt goddelijk was, en dus zo van het kruis kon stappen. Toen dat niet gebeurde was Judas zo teleurgesteld in zijn idool dat hij zich verhing. Waar Lize Spit (zie hieronder) nog moeite heeft om meerdere verhaallijnen tot één geheel te smeden, daar laat Oz zien dat hij zijn vak verstaat.
Meer Leeslog in eerdere maanden - zie de 'archives' in de rechterkolom.