Post

Dagboeken, brievenboeken, (auto)biografieën, memoires: ik lees ze graag. Als mensen over zichzelf schrijven, of wanneer biografen zich lang hebben ingegraven in het leven van één iemand anders, dan levert dat heel vaak boeiend leesvoer op. Een roman in brieven is een afgeleide van gewone brievenboeken, en in de Nederlandse literatuur is de Sara Burgerhart uit 1782 van de dames Wolff en Deken een onvolprezen voorbeeld. Vorig jaar las ik het prachtige Judas van Amos Oz (zie hier), en de heruitgave van zijn debuutroman Zwarte doos (Black box) uit 1987 was een goede reden om meer van deze Israelische schrijver te lezen. Wat een groot schrijver moet je zijn, om met zo'n boek te debuteren! De roman opent met een lange brief van een vrouw aan haar ex-man met wie ze al jaren geen contact meer had. Het gedrag van hun problematische zoon deed haar besluiten de stilte te doorbreken. Enfin, er ontwikkelt zich een levendige correspondentie tussen de vrouw, haar ex, zijn zaakwaarnemer, haar nieuwe partner, de zoon etc. Evenals in Judas gaat het om menselijke relaties, religie en de staat Israel en zijn verhouding met de Arabische buurlanden. Oz fileert alles minutieus!