Tweet

Vers van de pers, de inhoud uiteraard alweer afgedaan als nepnieuws en als zoveelste nieuwe bron van verhalen over hoe het er in het Witte Huis aan toegaat alweer een beetje vergeten: Fear. Trump in the White House is een onthutsend en soms ook hilarisch boek vol gesprekken, vergaderingen en politieke gebeurtenissen, beschreven alsof good old Bob Woodward er zelf bij is geweest. Trump regeert als een directeur van een bedrijf waar winst maken en de louter voor zichzelf beste deal sluiten leidend zijn. Hij wil de militaire aanwezigheid in Zuid-Korea beëindigen omdat het de VS geld kost, niet beseffend dat het terug naar huis halen van de Amerikanen daar door die andere gek uit Noord-Korea als een regelrechte oorlogsverklaring zal worden opgevat. Er valt met hem geen afspraak te maken: hij handelt soms al binnen een uur tegengesteld aan wat hij met ministers, adviseurs en andere staatshoofden heeft afgesproken. Trump bepaalt zijn mening niet op basis van adviezen en feiten, maar op wat hij op televisie ziet en hoort - Fox news heeft meer invloed op zijn meningen dan zijn naaste adviseurs en ministers. Die zijn dan ook dikwijls ten einde raad. Trump-logica: 'I know I am right. If you disagree with me, you're wrong.' Humor heeft hij ook. Toen bekend werd dat een tweet voortaan 280 i.p.v. 140 tekens mag bevatten, merkte hij op: 'It's a good thing, but it's a bit of a shame because i was the Ernest Hemingway of 140 characters.' Woodward heeft honderden uren interviews gehouden met de meest nauw betrokkenen, met uitzondering van Trump zelf. De namen van die betrokkenen blijven uiteraard onbenoemd, maar het moet deels te achterhalen zijn wie het zijn geweest. Het boek zal ooit een vervolg krijgen, verwacht ik. Er resten nog minimaal tweeënhalf jaar Trump in het Witte Huis.