25 oktober 2019

Protest

Allerwegen wordt geprotesteerd tegen de (objectief gezien) halfslachtige milieumaatregelen van de regering - het Malieveld wordt omgeploegd, en snelwegen lamgelegd, maar het medelijden met de voortploeterende boer doet de aandacht afleiden van het werkelijke probleem: de aarde gaat in hoog tempo naar de kloten, en als we er niet heel snel iets aan doen is het in korte tijd afgelopen met het menselijk voortbestaan. De aarde komt er na ettelijke honderduizenden jaren wel weer bovenop, maar de mens zelf niet - die steekt in ruim honderd jaar de gehele olie- en gasvoorraad in de fik, eet milieu- en klimaatverwoestend voedsel en dat kan niet zonder gevolgen blijven. Jonathan Safran Foer schreef er een confronterend boek over, vol cijfers en weetjes, op het betweterige af. Maar zijn boodschap in Het klimaat zijn wij. De wereld redden begint bij het ontbijt is helder. Het is bijna te laat, en onze (klein)kinderen zullen het ons niet vergeven. We zitten nu nog in de ontkenningsfase: we wijzen vooral naar de ander (de boeren naar Schiphol, wij allen naar China), maar de feiten zijn niet te loochenen. Wij in het westen hebben per pesoon een twee keer zoveel zware ecologische voetafdruk als een Chinees, en vooral door ons westerlingen gebruiken we per jaar twee keer zoveel als de aarde opbrengt. Tja, dat gaat een keer flink fout. De boeren protesteren, maar wanneer we met zijn allen stoppen met het eten van dierlijke producten tot aan het diner, dan scheelt dat al enorm veel, betoogt Foer. Het kost vele boeren hun werk, maar het redt vele levens die straks uitdrogen of overstroomd raken. Ik schrijf deze weblog op een door elektriciteit gevoede laptop, en las de helft van het boek in een vliegtuig op 10 kilometer hoogte, dus ik ben geen haar beter dan de rest.

12 oktober 2019

Oud en nieuw

Zomaar opeens werd mij een boek aanbevolen van een een mij volledig onbekende schrijfster. De Turkse Elif Shafak schreef Liefde kent veertig regels in 2010 in het Engels, en het werd het jaar erop in het Nederlands vertaald. Inmiddels verschenen er al negen boeken van haar in het Nederlands, dus kennelijk heeft ze hier een trouwe schare fans. Deze roman begint wat chicklitterig (Amerikaanse vrouw van middelbare leeftijd, getrouwd, drie kinderen, haalt weinig bevrediging uit haar huwelijk, man gaat vreemd en kinderen vinden haar saai etc.) maar gelukkig is dat slechts een aanleiding om het echte verhaal in het boek te vertellen, over de dertiende-eeuwse soefistische derwisj Sjams, die in het Midden-Oosten als een profetische monnik rondwandelt. Zijn verhaal wordt vanuit verschillende perspectieven verteld, en zo lees je over een bonte oriëntaalse wereld waar na de kruistochten de tegenstellingen tussen de religies al scherp afgetekend waren. Een zwoele weelderige roman over een onbekende wereld - opvallend hoe de eigentijdse verhaallijn steeds irrelevanter wordt.

04 oktober 2019

Santé

Na de eerste twee boeken die ik vorige maand van Ap Dijksterhuis las (zie hier) een meer persoonlijk en herkenbaar boek over zijn passie voor wijn. In De merkwaardige psychologie van een wijndrinker reist Dijksterhuis de hele wereld rond om wijn te proeven en te kopen, en wie zelf wel eens bij wijnboeren langsgaat om te dégusteren en te kopen herkent veel van Dijksterhuis' observaties. Hij prikt graag door ingesleten aannames heen (Parker!) en staat tegelijkertijd na een diner met wijnarrangement lallend op het balkon van zijn hotelkamer. Ook voor de niet-kenner is dit een inzichtelijk en vermakelijk boek - al was het maar om zogenaamde wijnkenners te begrijpen of te ontmaskeren. Het boek is louter tweedehands na enig speurwerk op internet te koop; schenk jezelf een ruim glas en start de zoektocht!
Meer Leeslog in eerdere maanden - zie de 'archives' in de rechterkolom.