Homo S.

Al een maand niet geblogd - wel enkele dikke doorwrochte boeken gelezen, dus een inhaalslag te maken, te beginnen met een moderne klassieker. Ik zag velen het boek lezen in de trein toen er nog dagelijks getreind werd. De Israëlische historicus Yuval Noah Harari vatte een kleine tien jaar geleden de geschiedenis van de mensheid samen in ruim 400 pagina's. Sapiens. Een kleine geschiedenis van de mensheid is tot ruim de helft van het boek een uiterst interessante en verfrissende kijk op onze afkomst. Alsook een verontrustende kijk. Er waren ooit meerdere menssoorten, maar toen de Sapiens de wereld over trok ging het mis. De andere soorten dolven het onderspit, en daarna maakte de Sapiens het zichzelf steeds moeilijker. Halverwege het boek is er een kantelpunt waar Harari de feitelijke beschrijvingen begint te voorzien van persoonlijk commentaar. De gebeurtenissen beschrijft hij vervolgens als keuzes, en die betreurt hij. Door de keuze van de Sapiens om op een plek te gaan boeren en daarbij steeds grootschaliger te worden, maakte de soort het zichzelf alleen maar moeilijker. Vergelijkbaar met de industrialisatie, waarbij steeds meer mensen een onmenselijker bestaan gingen leiden. Ik volg Harari's redeneringen, en had het boek niet willen missen. Maar het boek lijdt aan waar veel geschiedenissen aan lijden: in de eerste helft worden (tien)duizenden jaren behandeld, en in de tweede helft de laatste vijfhonderd. Daarover zijn echter al vele bibliotheken volgeschreven dus die hoeven niet opnieuw samengevat. Nu sloeg ik het boek dicht met de gedachte dat Harari een boodschap wilde meegeven over de huidige tijd, en die boodschap wilde onderbouwen door een geschiedenis van de heerszuchtige Sapiens te geven. Wanner hij ergens rond de farao's was gestopt, had ik het boek subliem gevonden. Vanwege die eerste helft daarom een zeer interessant boek.