28 oktober 2020

ABC

Ik lees momenteel een roman van zo'n 1100 pagina's en dat gaat traag doch gestaag. Grote kans dat ik daardoor ondertussen wel mijn weblog-achterstand van vier boeken kan wegwerken. Te beginnen met alweer een privé-domeindeel en alweer Gerrit Komrij. Uit vele interviews en toespraken, gegeven/gehouden tussen 1970 en 1994, stelde Komrij De buitenkant. Een abecedarium samen over allerhande onderwerpen, van de Achterhoek tot het Zuiden. Komrij is soms een beetje onbegrijpelijk eigengereid, maar dikwijls ontwapenend helder en dikwijls uitermate geestig. Eén van de uitspraken onder het kopje 'Homoseksualiteit': Homoseksuelen zijn een uitvinding van heteroseksuelen. En ik had tranen van het lachen bij deze uitspraak onder 'Televisie' vanwege de woordkeuze en scherpte: Ik kijk elke avond naar de televisie. Er is altijd wel een leuke schietserie op, er wordt ongelooflijk veel gemoord en geslacht en achternagezeten. Een achtervolging met een kameel of een helikopter is net weer iets anders dan een achtervolging met een auto: je wilt die eindeloze variaties allemaal zien. Met wat lawaai erbij, dat zoemen en piepen en gieren, en hoe prachtig de schurken over de kop slaan als ze worden doodgeschoten... Fantastisch is dat. Verrukkelijk boek om af en toe op een willekeurige bladzijde open te slaan.

19 oktober 2020

Mosterd

Ik miste de jubelende recensies bij het verschijnen in januari 2018 van De avond is ongemak van Marieke Lucas Rijneveld, maar nadat het boek onlangs de Internationa Booker Prize won, staat het weer onafgebroken in de bestsellerlijsten; ook ik kocht en las het pas door de hernieuwde aandacht vanwege die Engelse prijs. Ik las het boek in twee dagen, maar kan er helaas niet positief over zijn. Niks mis met een volledig naargeestig boek en goed geschreven ook. Maar de thematiek is compleet achterhaald. Kort: een streng gereformeerd boerengezin in Zeeland; de oudste zoon verongelukt bij het schaatsen en de ouders gaan er volledig aan onderdoor. De drie overgebleven kinderen - waaronder de ik-figuur - reageren er elk op hun eigen manier op. Groot leed op de Zeeuwse kleigrond. Het hechte geloof in de grote God biedt geen soelaas. Ik ben een beetje klaar met die zelfhulpliterauur over een beklemmende gereformeerde jeugd. Het lijkt alsof er inmiddels in de Nederlandse literatuur meer romans over een streng-gereformeerde jeugd zijn geschreven dan er überhaupt streng-gereformeerden zijn. Na Jan Wolkers, Maarten 't Hart, Franca Treur, Oek de Jong e.v.a. voegt Rijneveld er wat mij betreft weinig aan toe. Weinig origineel, deze roman.

14 oktober 2020

Vanouds

Ik schreef het al eerder: naast veel Gerrit Komrij en Oek de Jong ook veel Privédomein dit jaar. Een monumentale serie die al decennia bestaat en waarvan ik nog geen twintig procent las. Maar wel (bijna) altijd met groot genoegen. Plantage Muidergracht van Adriaan Morriën verscheen in 1988 en was een van de bestverkopende delen uit de serie, maar ik las het nooit. Nu dan eindelijk wel, en de vraag is gerechtigd waarom eigenlijk. Morriën overleed in 2002 en wie kent hem überhaupt nog? Ik las nooit iets van deze dichter en publicist, maar dit Privédomein-deel stond altijd al op mijn leeslijst. Het is een wat archaïsche bundel, met stukken uit de jaren dertig tot de jaren tachtig. Over een bij voorbaat mislukte liefde tot een beschrijving van een vakantie naar Portugal. Veel Privédomein-delen zijn nooit door de betreffende schrijvers als zodanig geschreven, maar door henzelf of een bezorger samengesteld. En toch behoren veel van die delen tot de meest lezenswaardige of de tand des tijds doorstane boeken uit het gepubliceerde oeuvre van die schrijvers.

05 oktober 2020

Vrijheid

Ik lig vijf te beschrijven boeken achter - ik lees me verrukkelijk suf. Enkele jaren terug begon ik de dagboeken van Hans Warren te herlezen, zie de auteursindex. Na vele maanden weer eens een volgend deel ter hand genomen. Geheim Dagboek 1975-1976 begint op het moment dat Warren - na ruim twintig jaar huwelijk - weer alleen woont. En hij geniet ervan. Mijn leven is geheel anders verlopen tot heden, maar ik herken het gevoel dat hij in juist dit deel beschrijft. Hij maakt een mooie reis naar Griekenland, en verder veel feestjes in Amsteram bij Gerrit Komrij en Charles Hofman thuis. Warren bleef het liefst in zijn eigen huis in Kloetinghe (bij Goes), maar het aantal keren dat hij per trein op en neer naar Amsterdam reisde is onvoorstelbaar. Ik kocht en las dit boek eind 1993, en nu wederom met groot genoegen.

Meer Leeslog in eerdere maanden - zie de 'archives' in de rechterkolom.