Evenwichtskunst

Ruim een jaar geleden raadde een vriendin aan om Laat de aarde draaien van de mij onbekende Ierse schrijver Colum McCann te lezen. Ik kocht het boek toen wel al, maar pakte het pas deze week van mijn plankje met nog te lezen boeken. Ik las dit prachtige boek van ruim 400 bladzijden in drie dagen uit. Het is een vaker vertoonde literaire kunstgreep: het opvoeren van verschillende personages die op de een of andere manier iets met elkaar te maken hebben, zonder dat ze dat weten en zonder dat dat voor henzelf duidelijk wordt. In Laat de aarde draaien betreft het de 'artistieke misdaad van de eeuw': de Franse koorddanser Philippe Petit die in 1974 op 400 meter hoogte over een koord tussen de twee Twin Towers loopt. De personages zijn daar als toeschouwer getuige van of zijn anderszins gelinkt aan die gebeurtenis. McCann weeft zodoende een boeiend web van relaties, en vertelt ondertussen meerdere meeslepende levensverhalen die tezamen het karakter van de inwoners van New York trachten te vangen. Geen ultiem meesterwerk, maar wel een heerlijk boek om je helemaal in onder te dompelen.