Jaren zeventig

Van verschillende kanten werd ik een poosje terug geattendeerd op de boeken van Jonathan Coe, van wie ik nog nooit gehoord had. Ach ja, ik ben geenszins perfect. Daarom eerst begonnen met De Rotters Club, waarvan ook al een vervolg bestaat (De gesloten kring). Dat ga ik zeker lezen, want de inhoud van De Rotters Club is boeiend genoeg om te willen weten hoe het verder gaat met de hoofdpersonen. Dit boek speelt in de jaren zeventig; de hoofdpersonen zijn ongeveer even oud als ikzelf was in die tijd, ook al is dat de enige overeenkomst. Helemaal overtuigd van de opzet van dit boek ben ik niet. Van een (h)echte club is namelijk geenszins sprake. Bovendien ben ik niet overtuigd van de noodzaak om alles vanuit allerlei perspectieven te vertellen. Anders gezegd: mij werd niet duidelijk welk doel deze bonte verzameling perspectieven dient. Het komt me voor dat Coe teveel ineens wilde, want een heleboel verhaallijnen blijven onopgelost. Een slecht boek is dit echter niet; daarvoor heb ik het met teveel plezier gelezen en ook: de tijdgeest is goed te proeven. De onvoorspelbaarheid van die vele verhaallijnen is misschien wel het meest interessante aan het boek, maar als losstaand geheel voldoet het boek niet. Hopelijk biedt De gesloten kring helderheid...