Helft

Ruim een jaar na het eerste deel (zie hier de weblog) las ik nu het tweede deel van Kroniek van een karakter Deel 2 - 1982-1986 - de oude Faust van Jeroen Brouwers. Kort nadat ik dit tweede deel uitlas overleed Brouwers, 82 jaar oud. Voor mij was Brouwers onbetwist de grootste levende Nederlandstalige schrijver en het overgrote deel van zijn boeken staan bij mij in de kast, en ik ga er de komende jaren stellig het nodige van herlezen. Brouwers is bepaald niet jong gestorven, terwijl hij in de brieven in dit tweede deel van Kroniek van een karakter, geschreven toen hij begin veertig was, er herhaaldelijk op zinspeelt dat hij al met een been in het graf staat. Tijdens deze jaren is Brouwers vader van een jong dochtertje, is zijn huwelijk stabiel, schrijft hij onder andere De laatste deur (het boek over zelfmoord in de literatuur), een soort-van biografie van Hélène Swarth, de roman Winterlicht, en deze brieven (en vast veel meer). Voor wie over de ontstaanswijze van deze titels wil lezen, zijn deze brieven een rijke bron. Maar ook over alledaagse zaken schrijft Brouwers meesterlijk, zoals over het contact met de werklui tijdens de verbouwing van zijn huis. Evenals bij de bespreking van het eerste deel heeft citeren geen zin; ik zou dan het hele boek moeten overtypen. Maar wie deze brievenbundels nog niet kent, moet ze stellig gaan lezen. Er moeten nog vele honderden, misschien wel duizenden brieven van Brouwers zijn  - de twee bundels Kroniek van een karakter beslaan slechts tien jaar van zijn leven. Het is zowat een artistieke misdaad die ongepubliceerd te laten.