Amsterdam

Van Ian McEwan las ik tot nu toe louter goede boeken, en dat dacht ik tot tien pagina's voor het einde ook van de roman Amsterdam, waar hij in 1998 de Booker Prize mee won. Net als in Boetekleed (leeslog juni 2006), Zaterdag (leeslog december 2005) en Ziek van liefde weeft McEwan een vaag web van verbanden; in die drie romans viel uiteindelijk alles op zijn plaats en werd je verbaasd door het ingenieuze plot. In Amsterdam wordt de door de twee hoofdpersonen afgesproken euthanasie wel zeer luguber uitgevoerd. McEwan, die zich normaliter voor zijn romans erg goed documenteert vergaloppeert zich in dit boek met zijn voorstelling van de Nederlandse euthanasiepraktijk. En dan mislukt zo'n plot, en heb je er als Nederlander nog een rare bijsmaak over ook. De eerste 165 pagina's zijn zeer overtuigend, in de resterende 25 gaat het mis.