Jevgeni Onegin

Meteen maar uit de Russische Bibliotheek van Van Oorschot de Verzamelde Werken deel 2 van Alexandr Poesjkin gelezen, met daarin de roman in verzen Jevgeni Onegin. Ik ken het verhaal van de opera die Tsjaikovski erop componeerde. Het blijft een apart verhaal, want de twee hoofdpersonen Tatjana en Onegin zijn beiden geen meeslepende helden. Onegin wijst de liefde van Tatjana eerst hooghartig en bot af. Daarna maakt Tatjana een rare draai door de vrouw te worden van een oude generaal. Tot elkaar komen ze niet. Voor de Russen is dit werk zowat het hoogtepunt uit hun literatuur; ik kon de kracht ervan slechts van verre beleven. Net als in het eerste deel moet je de vele noten eerst zelf in de tekst aangeven; sommige sonnetten bevatten drie of vier verklarende noten om de inhoud begrijpelijk te maken. Vooral uit die noten wordt duidelijk hoeveel Poesjkin erin heeft gestopt. De soepele vertaling van W. Jonker mag er zijn. In deze uitgave is het Russische origineel ook afgedrukt: op de linker pagina's de Russische tekst, op de rechter de Nederlandse vertaling. Er zijn ook uitgaven van alleen de Nederlandse vartaling, maar dan had ik mijn inmiddels fraaie rij uitgaven van de Russische Bibliotheek geweld aangedaan. Ja, ik ben soms een snobistisch boekenlezer.