Single

Zo'n veertig procent van de huishoudens in Nederland is een eenpersoonshuishouden. Daar zitten relatief veel ouderen en jongeren bij, maar ook bij de middenleeftijden neemt het aantal eenpersoonshuishoudens toe. Ook ik behoor daartoe. Daniel Schreiber schreef een goed ontvangen boek over het alleen zijn: Alleen. Wat betekent het om alleen te zijn. Hoewel hij ruim tien jaar jonger is dan ik, is zijn achtergrond vrij vergelijkbaar met die van mij: enkele relaties achter de rug, inclusief samenwonen, en homoseksueel. Ik meende een boek te gaan lezen dat me interessante inzichten zou bieden in het alleenstaand zijn, maar het stelde me teleur. Schreiber citeert weliswaar een aantal boeiende filosofen en psychologen, maar zijn verhaal ademt grotendeels een negatieve sfeer. Eigenlijk voelt hij zich (te) eenzaam, wil hij diep in zijn hart graag 'aan de man' of beter: een heuse warmbloedige liefdesrelatie, en de coronaperiode met de lockdowns hakte er bij hem flink in. Ikzelf heb dat allemaal niet, en de lockdowns vond ik bij tijd en wijlen zelfs prettig: hoi, ik moet verplicht alleen zijn, laat ik daar nu allerminst moeite mee hebben. Ik verheerlijk niet het alleen-zijn, iedere leefvorm cq. burgerlijke staat heeft zijn voor- en nadelen, maar het boekje van Schreiber is meer een persoonlijke zelfanalyse van een gemis dan een objectieve verhandeling over die voor- en nadelen.