Opnieuw

In augustus herlas ik Bezonken rood van Jeroen Brouwers, een roman die ik rond mijn twintigste las en pas nu opnieuw (zie hier de weblog). Zo zijn er nog veel meer boeken die om herlezing vragen: toentertijd stonden ze in het middelpunt van de (of mijn) belangstelling, golden als het beste van de betreffende schrijver, maar hoe houden ze na 30 jaar stand? Ook: ik las ze toe ik rond de twintig was, soms zelfs eerder, als middelbare scholier, daarna nooit meer. Kon ik toen die boeken überhaupt op waarde schatten? Enfin, ik ga de komende tijd mijn boekenkast opnieuw ontdekken. Na Bezonken rood nu Een vlucht regenwulpen van Maarten 't Hart. Ik las het in 1982 toen ik anderhalve maand bij mijn oom en tante woonde; zij hadden een exemplaar in hun kast staan. Ik heb een uitgave uit De grote lijsters-serie van Wolters Noordhoff uit 1990, maar ik las dat exemplaar nooit, tot nu. En ja, ook deze doorbraak van Maarten 't Hart is alleszins de moeite van het (her)lezen waard. Typisch 't Hart: autobiografisch, heden en verleden vervlechtend, soms wat onbeholpen geschreven maar altijd oprecht uit het hart. En vol prachtige passages die je uit duizenden herkent, ook al heb je ze zelf niet meegemaakt. Ik zag ooit ook de verfilming, en bij vlagen kwamen passages daarvan tijdens het lezen in mijn herinnering, maar het boek is zoals bijna altijd sterker dan de verfilming ervan. Dat Maarten 't Hart nog niet de PC Hooftprijs is toegekend is een grof schandaal; hij is een schrijver die sinds eind jaren zeventig een constante stroom aan verrukkelijke boeken schreef. Ik ga zeker nog meer van zijn eerdere boeken herlezen, maar ook andere oude bekenden komen hier te zijner tijd voorbij.