Vluchten

Eerder dit jaar las ik twee boeken van Édouard Louis, de coming man van de Franse literatuur. Zie hier en hier. Nu zijn meest recente roman Veranderen: methode. Het is nauwelijks een roman te noemen, eerder een autobiografie in vertelvorm. Gingen de twee boeken hiervoor over zijn rauwe kinderjaren en jeugd, in dit boek over wat erna gebeurde: hij verlaat zijn ouders en gaat studeren in Amiens, wat al een enorme stap voor hem is. En daarna de grote sprong voorwaarts naar Parijs. In Amiens heeft hij een hartsvriendin, maar hij laat haar in de steek voor Parijs, hoereert zichzelf en wordt door oudere mannen vooruit geholpen. Zoals de titel al aangeeft is Louis vooral bezig te vluchten voor de ellende van zijn jeugd. Hoe goed en meeslepend hij ook schrijft: Louis weet vooral wat hij niet wil, en niet wat wel. In hoeverre dat een bewust uitgangspunt was om dit boek te schrijven: de toekomst zal het leren. Op zichzelf beschouwd is dit een 'roman' van een twintiger die zijn ellende van zich afschrijft, maar misschien is het wel een essentieel boek in zijn schrijversontwikkeling. Nogmaals: de toekomst zal het leren.