Vijg

Van Elif Shafak las ik enkele jaren geleden twee zeer geslaagde romans: Liefde kent veertig regels (hier de weblog) en 10 minuten 38 seconden in deze vreemde wereld (zie hier) en nu haar nieuwste roman Het eiland van de verdwenen bomen. Wederom een zeer goede roman, uiterst poëtisch, en heel klassiek. Centraal staat het eiland Cyprus, waar vanaf eind jaren vijftig tot ver in de jaren zeventig een in toenemende mate bloedige burgeroorlog woedde tussen de Turkse en Griekse bevolkingsgroepen. Klassiek gegeven: de liefde tussen twee jongelingen, de een met een Griekse, de ander met een Turkse achtergrond. Daartussen hoofdstukken die spelen in Londen rond 2010, waar hun dochter niet met dat zware verleden opgroeit, maar wel haar eigen besognes heeft. Als alwetende getuige de vijgenboom (en de stek ervan) die alles heeft gezien en duidt. Zwierig, oriëntaals, aangrijpend, poëtisch en gewoon erg fraai, deze roman.