Date

Tot een jaar geleden had ik nog nooit van de Franse schrijver Édouard Louis gehoord, en nu las ik een vierde boek van hem; zie voor de weblogs van die drie eerdere boeken de auteursindex hiernaast. Geschiedenis van geweld is wederom een autobiografische roman, in Frankrijk verschenen in 2016 en zich afspelend in 2014. Na een bezoek aan vrienden op kerstavond wordt de ik-persoon vlakbij zijn huis in Parijs aangesproken door een andere jongeman die erop aandringt met de ik-persoon mee naar binnen te gaan. Dat gebeurt, ze hebben sex, maar snel daarna verandert de houding van de gast, die de ik-persoon vervolgens verkracht en bijna vermoordt. Uiteindelijk gaat de dader ervandoor. Deze gebeurtenis, de gang naar de soa-poli, de politie en het hulp zoeken bij zijn zus en vrienden wordt niet-chronologisch in flarden verteld, grotendeels door de ik-persoon maar deels ook door zijn zus die door hem wordt afgeluisterd terwijl zij het verhaal aan haar vriend vertelt. Dat brokkelige maakt dat je het boek van 200 pagina's in een vloek en een zucht uitleest. Boeiend, soms ook wel erg neurotisch allemaal. Op het achterplat enkele citaten uit recensies. Ik verbaas me enorm over zo'n uitspraak (in De Morgen): 'Wonderboy Édouard Louis laat de Franse literatuur opnieuw op haar grondvesten daveren.'