Grote wereld

In de paar boeken die ik tot nu toe van Tom Lanoye las (zie de auteursindex) is de persoonlijke zeggingskracht van de auteur sterk aanwezig. In zijn nieuwste roman Gelukkige slaven staan eveneens veel passages waarin je de kijk van de schrijver op de wereld zou kunnen afleiden. Maar het verhaal staat veel meer los van de personlijke geschiedenis van Lanoye dan die vier eerdere boeken. Het resultaat is er niet minder om. Het boek leest als een trein, is grappig en tragisch tegelijk, bevat haast filmische scènes vol kleuren en geuren, en is in grootse stijl geschreven. Bovendien heeft Lanoye zich over heel veel onderwerpen goed gedocumenteerd en er een eigen kijk over gevormd: de wereld van de snelle financiële jongens, China, Zuid-Afrika, en meer. Toen ik het boek bijna uit had schoot de vraag door mijn hoofd waarom Lanoye dit boek moest schrijven, maar met het vertellen van een sterk verhaal op zich is natuurlijk helemaal niks mis, als dat de lezer maar kan boeien. En Lanoye doet meer dan alleen een goed verhaal vertellen - het zijn er overigens meerdere in één. De vorm mag er ook zijn. Fraaiste stukje is de anderhalve pagina vlak voordat de twee Tony's elkaar tegenkomen: daarin wisselt Lanoye haast per zin van perspectief. Een lekker-lezenboek van de beste soort.