Zoektocht

Ik schreef al eerder dat ik mezelf weleens tekort doe door niet mee te doen aan het lezen van boeken die wat verkoop betreft opeens heel succesvol zijn. Ik weet niet waarom dat is; zeker niet uit afkeer van bestselling boeken. Waarschijnlijk vooral omdat ik zoveel andere boeken op mijn lijst heb staan. Enfin, Nachttrein naar Lissabon van de Zwitserse schrijver Pascal Mercier was zo'n hype. Het verscheen in 2004; ik las nu de 53ste druk van de Nederlandse vertaling. Je verwacht bij zo'n succes een makkelijk leesbare pageturner, maar dat is dit boek allerminst. De hoofdpersoon is een wat saaie leraar klassieke talen in het Zwitserse Bern, en na een korte mysterieuze ontmoeting met een onbekende vrouw stapt hij in de trein naar Lissabon om alles te weten te komen over de Portugese arts Amadeu de Prado, van wie hij door die vrouw een boekje met bespiegelingen in handen gedrukt kreeg. In enkele weken ontmoet hij allemaal sleutelfiguren uit het leven van De Prado, deels uit de periode van de Salazar-dictatuur waartegen De Prado en die figuren in het verzet zaten. Deze roman biedt een mengeling van nog meer filosofische bespiegelingen van deze arts, van ontmoetingen met die sleutelfiguren die over De Prado vertellen en over de tijd waarin hij leefde. Een uitermate mooi combinatie, al vond ik de 'citaten' uit De Prado's werk soms moeilijk te volgen. De couleur locale van de Portugese hoofdstad is daarentegen prachtig opgetekend, de gesprekken met de familieleden en vrienden van de Prado zijn erg indringend. Allesbehalve een pageturner, maar een rijke roman, terecht bestselling!