Tommy Wieringa op reis

Twee weken geleden las ik het pas verschenen Ik was nooit in Isfahan van Tommy Wieringa, de schrijver die vorig jaar verraste met Joe Speedboot. Ofschoon dit nieuwste boek geen zwaargewicht zal zijn, bevestigt het wel de belofte die Wieringa vorig jaar deed. Hier is wederom een schrijver aan het woord die scherp observeert en daar soepel en met schwung over vertelt. De titel van dit boek met reisverhalen is een fraaie sneer naar Nooteboom, wiens reisverhalen ik altijd vervelend heb gevonden. Wieringa lijkt steeds onbezorgd op reis, en bezoekt nagenoeg alle werelddelen. Treffend voorbeeld van zijn stijl is het laatste stukje van het boek, waarin hij incheckt op Schiphol. Zijn koffer blijkt dan te zwaar, terwijl hij voorheen met een halve rugzak vooruit kon. "De overgang van de jeugd naar volwassenheid en uiteindelijk de dood is de overgang van een rugzak naar een koffer op wieltjes. Van een draagbaar, nomadisch bestaan naar het overgewicht van de buitenwijk. De traagheid van verdediging, niet de snelle vlucht." Goed hoor, en hopelijk blijft Wieringa schrijven. Nu twee jaar ploegen op een dikke roman, en gerede kans dat hij een grote wordt!