4 x toveren

Ik moet nog het juiste moment vinden om me te kunnen concentreren op De toverberg, maar in deze verhalenbundel De dood in Venetië en andere verhalen laat Thomas Mann zich zeker ook van zijn sterke kant zien. Deze vier verhalen schreef hij tussen 1903 en 1943, dus omspannen het grootste deel van zijn schrijversschap. In het vroege Tristan is sprake van een fraaie zwoele spanning; het liefdesverhaal lijkt een afgeleide van het Tristan-verhaal van de opera van Wagner en die in het verhaal ook een belangrijke rol speelt. De dood in Venetië kende ik alleen van de film; je moet bij het lezen wel die voortdurende stroom Mahler-adagio's proberen te vergeten. Het is een geweldig verhaal, vooral door de geconcentreerde, ingekookte indrukken en de afgemeten beschrijving daarvan. Het hoogtepunt van dit boek vind ik echter het sprookje De verwisselde hoofden. Een Indische legende. Het is een onwerkelijk verhaal over twee trouwe vrienden en één geliefde, en waarin de Hindoestaanse religie met al zijn goden, mythen en riten breed uitgemeten worden. Alleen al het onderzoek dat Mann gedaan moet hebben om die complexe materie onder de knie te krijgen en vervolgens in een krachtig verhaal te verwerken, is bewonderenswaardig! Maar daarnaast is het ook gewoon een boeiende vertelling. De wet beschrijft eigenlijk gehele verhaal van Mozes, die een ontwikkelingsgang doormaakt van twijfelaar tot aan de boodschapper van God en tot twee keer toe de stenen tafelen beitelt. Mooi boek!