21 april 2008

Succes

Evenals in zijn boek voor de jeugd Kaas & De evolutietheorie dat ik anderhalf jaar geleden las (zie de leeslog) legt Bas Haring in zijn boekje Voor een echt succesvol leven veel verbanden tussen dieren en menselijk gedrag. Haring vraagt zich in dit boekje af of succes of wat algemeen als succesvol wordt beschouwd wel daadwerkelijk succes is, dat wil zeggen: altijd in het belang van het individu. Dat is dus niet het geval, en dat legt Haring fijntjes uit. Het is geen al te diepzinnig boekje, maar zijn schrijfstijl en zijn relativeringsvermogen zijn aanstekelijk. Het leest lekker weg.

06 april 2008

Briefwisseling

Op papier had het de meest interessante en smeuïge briefwisseling uit de vaderlandse letteren kunnen zijn: die tussen Gerard Reve en Willem Frederik Hermans. Maar de onlangs verschenen bundel Verscheur deze brief! Ik vertel veel te veel valt een beetje tegen. Reve en Hermans schreven het merendeel van hun brieven eind jaren veertig en in de jaren vijftig. Daarin ook de periode waarin Reve in het Engels schreef; ongeveer de helft van zijn brieven zijn dan ook in die taal, en missen daardoor zijn heerlijke stijl (want in het Engels komt zijn stijl niet tot zijn recht). Daarnaast gaan veel brieven over niks; af en toe wat zeuren over andere schrijvers, maar dikwijls over hun katten en over ander klein leed. Aan het eind van de jaren vijftig houdt Hermans de vriendschappelijke relatie voor gezien. Reve blijft dan nog wel wat vriendelijke brieven schrijven, maar Hermans reageert daar niet, of nukkig op. Via de brieven wordt duidelijk wat de oorzaak hiervan was, en dat maakt deze bundel toch weer wel interessant. Maar ik had op meer gehoopt. Volgens mij zou een bundel met de brieven van Reve met uitgever Polak nog wel wat vuurwerk kunnen bieden. Wie weet.

01 april 2008

Boekenweek 2008

Het boekenweekessay was helaas al uitverkocht toen ik na mijn vakantie aan het einde van de boekenweek de boekhandel bezocht. Het geschenk geschreven door Bernlef was er nog wel; ik las het in anderhalf uur in de trein van en naar het werk. De pianoman is een variatie op de gebeurtenissen met een Duitse jongeman die een paar jaar geleden opeens in Engeland verscheen en die niets zei; alleen kon hij goed pianospelen. Bernlef maakte er een aardig verhaal van, onderhoudend en afgerond. Maar ik vond het ook wat gemakkelijk en weinig diepgaand. Samengevat: jongen gaat weg, reist wat rond en komt in Engeland terecht, zegt niks over zijn achtergrond maar wordt uiteindelijk opgespoord en gaat tenslotte weer terug naar huis. Geen hoogvlieger, dit boekenweekgeschenk, maar ook niet slecht.
Meer Leeslog in eerdere maanden - zie de 'archives' in de rechterkolom.