Wijvengezeik
Van muziekproducent en wijnmaker Ilja Gort las ik een paar jaar terug een drietal vermakelijke boekjes waarin wijn(maken) centraal staat. Zie de auteursindex voor de weblogs daarvan. Bij toeval stuitte ik in de AKO-shop op het station op zijn nieuwste boek: De vrouwenslagerij. Het is een roman van niks die je toch moet lezen. Het verhaal is uiterst dun, de 220 bladzijden zijn bovendien in 52 hoofdstukjes onderverdeeld die ieder op een rechterpagina beginnen, en dus telt het boekje ook nog (ik heb ze geteld) 26 blanco linker pagina's. Enfin, tel uit je verlies, maar daartussen veel vlotte vermakelijkheden over vier vrouwen die met koele hand (en schietpistool) een slagerij in een klein Frans dorpje gaande houden. Veel bloed, worst en halve kippen. Ilja Gort schijnt vegetariër te zijn, maar hij schrijft over vlees alsof hij erin is opgegroeid. Zijn taalgebruik is geestig en somtijds onbeholpen. Onbedoeld leuk is de beeldspraak die geen beeldspraak is (maar juist een prima definitie): 'Die maandagochtend was Salves gehuld in mist; alsof er een wolk was geland die het dorpje smoorde onder een dikke grijze deken.' Je leest het boekje bij twee potten thee cq één fles wijn geamuseerd uit.