10 juni 2014

Overal

Eind juli a.s. gaat een diepe wens in vervulling: een reis naar Cuba. Eerst drie dagen Havana, en dan met een huurauto de westelijke helft van het eiland door. Hoe meer ik er ter voorbereiding over lees, hoe geestdriftiger ik word. Het schijnt echt nog zo te zijn: oude Amerikaanse auto's uit de jaren vijftig, mojito's, muziek op straat, dikke sigaren en een wonderlijke natuur. Misschien allemaal toeristische mooipraterij. Ik ga het zien. Ik houd wel van wat 'couleur locale' wat lezen betreft. Max Havelaar las ik in Indonesië, Istanbul van Orhan Pamuk in Istanboel, dat soort onzin. En ja, wat met Cuba? Er is één groot schrijver waarvan ik nog nooit iets las: Ernest Hemingway. Deze avonturier en nobelprijswinnaar woonde twintig jaar op Cuba. Ik bezocht een jaar of tien geleden zijn huis in Key West (90 miles from Cuba, staat daar op een pilaar aan het strand), maar tot een van zijn boeken kwam ik nog niet. Nu nog steeds niet, maar wel In het spoor van Hemingway, waarin Michael Palin - lid van Monthy Python's Flying Circus - in 1999 voor de BBC een reis maakte langs, en een zeer lezenswaardig boekje schreef over de belangrijkste plekken waar Hemingway zijn leven sleet: Michigan, Italië, Parijs, Spanje, Key West, Afrika, Cuba en wederom Amerika. Hemingway zat aan het Italiaanse-Oostenrijkse front tijdens de Eerste Wereldoorlog, maakte Pamplona bekend als stierenrenners- en stierenvechtersstad, zat in Spanje tijdens de burgeroorlog aldaar, en maakte zelfs de landing van Normanië op D-Day mee. Niet alles hiervan wordt door Palin beschreven. Wel dat Hemingway in Afrika in een maand tijd twee keer een bijna dodelijk vliegtuigongeluk overkwam, en op Cuba op marlijnen viste. Het boekje biedt verrukkelijke couleur locale, je wilt meteen naar Schiphol en Hemingway achterna. Dat is de verdienste van Palin. Maar voordat ik naar Cuba afreis bestel ik eerst een stapeltje boeken van Hemingway zelf.

09 juni 2014

Studie

Ik berichtte al eerder dat ik dezer maanden een intensieve cursus mediation volg, en daarvoor nemen de verplichte studieboeken me flink in beslag. Ze lezen minder snel dan een roman, maar ik moet erkennen dat ik ze met aandacht en interesse lees. Het dikke Handboek mediation heb ik nog niet uit, maar dat gaat komende weken zeker gebeuren. Wel las ik de afgelopen twee weken twee andere verplichte boeken uit. Mediation in praktijk. Beroepsvaardigheden en interventietechnieken is een lezenswaardig, verhalend boek waarin mediationgoeroe Hugo Prein de belangrijkste mediation- en gesprekstechnieken uit de doeken doet. Prein is soms iets te uitleggerig, terwijl veel theorie ook voor zichzelf spreekt. Maar goed, hij maakt er in ieder geval geen droge kost van, en dat leest een stuk plezieriger.
Bij Juridische aspecten van mediation is dat anders. Eva Schutte en Jacqueline Spierdijk zijn juristen en behandelen in de breedste zin van het woord de plaats van mediation in het juridische speelveld van conflictafhandeling. En ja, juristen houden ervan het soms wat moeilijker te omschrijven dan noodzakelijk. Dat maakte dit boekje niet het gemakkelijkst om te lezen. Maar een studieboek mag soms ook wel wat doorzettingsvermogen eisen.
Meer Leeslog in eerdere maanden - zie de 'archives' in de rechterkolom.