17 juli 2016

Afrekening

In Vlaanderen is het inmiddels een cultboek, en ook in Nederland is Het smelt niet onopgemerkt verschenen. Een groot verkoopsucces is deze Vlaamse roman dat in januari j.l. verscheen hier in Nederland weliswaar nog niet, maar je ziet het wel in elke boekhandel liggen. Ik kreeg het cadeau van een Vlaamse ex-collega, ook omdat de schrijfster Lize Spit een zus is van een andere, gezamenlijke, ex-collega. Enfin, vandaar. Ik las deze bijna 500 dikke debuutroman met de nodige moeite uit. Het verhaal is eigenlijk heel sterk en ook met de plot is niets mis. Toch ben ik er niet zo enthousiast over als bijna iedereen - als je de recensies op internet leest; in sommige boekhandels prijzen verkoopmederwerkers het als 'persoonlijke tip' aan. Ik vind de opbouw te verbrokkeld. Smit legt de puzzelstukjes kriskras op het bord en die techniek is mij te gekunsteld. Met een meer lineair verteld verhaal had het effect even krachtig, zo niet krachtiger kunnen zijn, en was het boek echt groots geweest. Nu zijn er teveel verhaallijnen, teveel perspectiefwisselingen en teveel hedens en verledens. Een echt goede schrijver weet een ogenschijnlijke wirwar toch als eenheid te presenteren. En zover is Lize Spit nog niet. Ze schrijft met dit debuut een heel jeugdgevoel van zich af; hopelijk heeft ze nog voldoende levenservaring over voor volgende romans, want schrijven kan ze zeker.

02 juli 2016

Teletijdmachine

Ik had het succes van Er is wieder da gemist; de verfilming schijnt net zo populair te zijn als het boek uit 2012 van Timur Vermes. Daar is hij weer kent een boeiend uitgangspunt. In 2011 wordt Adolf Hitler wakker op een voetbalveldje ergens in Berlijn, en niemand gelooft dat hij de echte Hitler is, maar een perfecte act van een acteur. Dat boeiende uitgangspunt houdt je de helft van het boek flink gekluisterd aan het boek, maar daarna begon het mij toch wel een beetje te vervelen. Ofwel: ik hoopte dat er een verdieping zou komen. Maar die bleef uit. Hitler blijft zijn theorieën uitdragen en verbaast zich over de moderne techniek en de hedendaagse maatschappij. Tja, dat zouden wij ook doen wanneer wij naar - zeg - 2100 worden verplaatst. De verbazing en het ongeloof van diegenen met wie Hitler in contact komt vormen een substantieel deel van deze roman, en dat is me toch wat te eendimensionaal. De film ga ik zeker niet bekijken.
Meer Leeslog in eerdere maanden - zie de 'archives' in de rechterkolom.