20 november 2007

Identiteit

Onredelijkheid van Bas Heijne is een essay over identiteit. In ruim honderd pagina's vertelt hij over de paradox tussen het zoeken naar eigenheid (door individuen en door groepen) versus globalisering en veralgemenisering. Hoeveel eigenheid verdragen we van anderen eigenlijk? Een niet helemaal geslaagd betoog, dat wel een aardig gezichtspunt opleverde: mensen en groepen hebben nooit één identiteit, maar meerdere en passen deze identiteiten naar omstandigheden aan cq zetten deze op scherp. Verder geen afgerond verhaal dat beklijft. Toch wel wat meer lezen van Heijne, hij lijkt me toch wel een slimmerd.
Nu aan de laatste Harry Potter...

19 november 2007

Lift

Vorige week las ik de jongste roman van Jeroen Brouwers (even scrollen...); meteen ook maar Zonsopgangen boven zee, zijn tweede roman uit 1977. Hiermee heb ik nu alle romans van Brouwers gelezen. Dat zal niet mijn favoriete roman van hem worden. De verhaallijn is kort: de ik-figuur komt met een jongere vriendin vast te zitten in een lift en dat is aanleiding voor allerlei bespiegelingen, associaties en gedachtes van deze ik-figuur. De scheiding tussen wat er nu echt gebeurt of wordt gezegd in die lift en wat de ik-figuur allemaal denkt vervaagt zienderogen. Bekende Brouwers-thema's (kostschool, geboorte kind, lulligheidsbesef) passeren de revue. Zoals in de vorige bespreking gezegd: ik houd meer van helderder verhaallijnen.

18 november 2007

Held

Ik lig alweer drie gelezen boeken achter, dus hup vooruit. Van Saskia de Coster had ik nog nooit gehoord, totdat kortgeleden in NRC Handelsbald een uiterst positieve recensie van haar vierde (!) boek Held stond. Het kon mij niet zo bekoren. Het verhaal van ruim honderd bladzijden bestaat uit twee delen: de ik-figuur in haar kind-tijd wanneer ze een autistisch vriendje krijgt en twintig jaar later wanneer ze hem als journaliste moet interviewen. In beide delen kijkt de ik-figuur anders dan anders tegen de werkelijkheid aan; de verhaallijn wordt slechts sporadisch en in flarden duidelijk. Er wordt vooral heel veel gedacht en geassocieerd. Op zich apart, maar ik houd liever van helderder verhaallijnen.

12 november 2007

De nieuwste Brouwers

De nieuwste roman van Jeroen Brouwers is een meesterwerk, en één van zijn beste boeken. Datumloze dagen is een roman die je eigenlijk niet snel wilt lezen. De zinnen zijn zo ontzettend fraai geschreven en de inhoud is zo prachtig gecomponeerd, dat je er langer over wilt doen dan de 186 pagina's voorschrijven. Deze roman is als een subliem gerecht in een sterrenrestaurant: je gaat er langzaam van eten om geen enkel smaakdetail te missen. Het verhaal ontroert en brengt je aan het lachen. De zin met de woorden 'in toestand van viscositeit' heb ik drie keer opnieuw gelezen vanwege zijn perfectie in vorm, inhoud en associatie. De Prijs der Nederlandse Letteren geweigerd of niet: Jeroen Brouwers is met afstand de beste Nederlandse schrijver. afth en grunberg hebben blijkbaar hun platvloerse achterbuurtburenruzie nodig om hun libelleliteratuur onder de aandacht te krijgen. Maar hier spreekt de ware meester!

02 november 2007

Onverschilligheid

Op de website van P.F. Thomése staat over zijn nieuwste roman Vladiwostok! het volgende pakkende interview:
Kunt u voor het gemak misschien in één woord samenvatten waar Vladiwostok! over gaat?
Onverschilligheid.
Punt uit?
Punt uit.

Eigenlijk is hiermee over het verhaal van het boek alles gezegd. Iedereen houdt elkaar voor de gek (uit onverschilligheid). Zelfs de aanprijzing op de achterflap (van Matthijs van Nieuwkerk) kun je in die context lezen. Hoe dan ook: het is een verrukkelijke roman met veel vaart geschreven, vol herkenbare ledigheid van geest en veel krachtige scenes. De opmerking van de auteur aan het begin van het boek (Fons, lul, bij deze!) zet de toon. Een heerlijke eigentijdse roman.

01 november 2007

Macro-economie

Jarenlang moest Alan Greenspan permanent letten op wat hij zei, op hoe hij het zei en op zijn mimiek: een verkeerd woord of gelaatsuitdrukking en de beurzen konden omhoog- of omlaagschieten. Er was zelfs een periode dat de dikte van zijn aktentas werd bijgehouden: een dunne tas betekende dat het goed ging; een dikke zou wijzen op een verhoging van de rentetarieven: de Briefcase Indicator. Greenspan was van 1987 tot 2006 voorzitter van de Federal Reserve Board, het orgaan waarin de centrale banken van de VS verenigd zijn. In deze memoires Een turbulente tijd. Een leven in dienst van de economie schudt Greenspan zijn bedachtzaamheid van zich af en praat hij vrijuit over zijn carrière. Het is een uitermate boeiend, en vooral leerzaam boek. De eerste helft is een chronologisch verhaal over zijn jonge jaren, studie en zijn carrière; vanaf het moment dat hij in Washington vooraanstaande posities bekleedde passeren alle Amerikaanse presidenten nauwkeurig de revue. Opvallend: als republikein heeft hij tussen de regels door de meeste waardering voor de democraten; met name Clinton wordt scherp geprezen. Vader en zoon Bush zullen niet blij zijn met dit boek. In de tweede helft behandelt Greenspan belangrijke macro-economische onderwerpen: de opkomst van de nieuwe economische grootmachten China, India en Zuid-Amerika, de invloed van de olieprijs op de economie, het effect van de pensionering van de babyboomers, enzovoort. Greenspans centrale stelling is die van het ultieme kapitalisme en liberalisme: geef mensen en bedrijven zoveel mogelijk vrijheid om te ondernemen en blijf zoveel mogelijk af van hun bezit. Hij toont aan dat dat tot de meeste welwaartsstijging leidt. Protectionisme en corruptie zijn per definitie slecht voor economische groei. Pas wanneer China aan de bevolking het ultieme recht op bezit erkent en bewaakt (zeer anti-communistisch natuurlijk), pas dan wordt China een heuse economische grootmacht. Enfin, allemaal uiterst interessant, ook al gaat het soms flink tegen mijn politieke overtuigingen in. Goed leesbaar bovendien, ofschoon soms wel wat theoretisch. Maar wie zich wil verdiepen in de krachten van de macro-economie heeft met dit boek een ideale leidraad.
Meer Leeslog in eerdere maanden - zie de 'archives' in de rechterkolom.