20 september 2014

Huizen

Ik had nog nooit van John Lanchester gehoord, maar een tip via facebook bracht me op zijn roman Kapitaal uit 2012. De titel vormde denk ik meteen al de grootste breinbreker voor de twee vertalers. De oorspronkelijke titel Capital kun je op twee manieren vertalen, en beide hadden goed gekund. Het is een boek zonder hoofdpersonen, of beter: een boek met een tiental hoofdpersonen die allemaal iets gemeenschappelijks hebben: Pepys Road in The Common in Zuid-Londen, ooit opgezet als arbeidersbuurt, en nu een straat waar de huizen tot ruim over het miljoen pond over de toonbank gaan. Een Poolse werkman, een bankfiguur uit de City en zijn koopzieke vrouw, hun Hongaarse nanny, de parkeerwachter, een Pakistaanse familie en hun krantenwinkeltje, een oude vrouw en haar dochter en succesvolle kunstenaarszoon, diens mislukte assistent...: ze hebben allemaal hun eigen hoofdstukken. 512 pagina's, 107 hoofdstukken. Het gaat over de huizen, het Londense leven en over geld. Geen puzzel waar alle stukjes aan het einde op hun plaats vallen, maar een boek dat een prachtige dwarsdoorsnede geeft van mensen uit zomaar een omhooggevallen straat aan de vooravond van de financiële crisis. Geen boek met een keiharde boodschap, maar wel een boek dat je aan het denken zet en dat je bezighoudt. Een goed boek dus!

03 september 2014

Trein

Ik heb in de afgelopen jaren twee periodes van ruim een half jaar gewerkt in het Belgische Mechelen. Ik reed er in principe per trein naartoe. Al bij de eerste treinrit intrigeerde mij de naam van een station tussen Antwerpen en Mechelen: Mortsel-Oude God. Dat station ligt in een tunnel, heeft zelfs een eigen wikipedia-pagina (hier), en ik strandde er ook eens met de trein, waarna ik door een collega op het plein boven het station werd opgehaald. Enfin, ik kreeg van een vriendin onlangs het romandebuut van Neske Beks cadeau, dat zich afspeelt in Mortsel Den Ouden God. De Kleenex-kronieken is een integere familie- en dorpskroniek vol kleurrijke familieleden, moeder-oversten en allerlei aanhang. Het meisje Priscilla is/lijkt gemodelleerd naar de schrijfster, het product van een Vlaamse vader en Afrikaanse moeder. Verder speelt het bombardement in alle hoofden van de Mortselaren een centrale rol. Op 5 april 1943 werd het dorp door Amerikaanse, Canadese en Engelse vliegtuigen gebombardeerd, omdat men dacht dat de Duitsers in een van de fabrieken bij het dorp Messerschmitts repareerden. De bommen van dit friendly fire vielen veelal verkeerd: ruim 900 doden, waaronder ruim 200 kinderen. Vier scholen vol kinderen kregen de volle laag. Zie hier de wikipedia-pagina over dat bombardement. Neske Beks weeft een fraai web van oude en nieuwe verhalen, en geeft zo een mooie inkijk in het dorpsleven anno 1970-1980. Het boekje stelt slechts op één punt teleur: helaas onthult Beks niet de herkomst van die naam Mortsel-Oude God. Dus wie het weet...? Ik zou het boek nooit opgespoord hebben, maar van oplettende vriendinnen moet je het hebben in het leven!
Meer Leeslog in eerdere maanden - zie de 'archives' in de rechterkolom.