22 augustus 2007

Capote

De indrukwekkendste roman die ik in lange tijd gelezen heb: In koelen bloede van Truman Capote. Ik kende Capote vaag van een een zomergasten-fragment of zoiets, en toen ik het boek bij de boekhandel in de kast zag staan dacht ik: laat ik maar eens dit boek van hem lezen. Er is al zoveel over dit boek geschreven dat ik het nalaat om de feitelijke achtergronden hiervan te beschrijven, als ook de invloed die dit meesterwerk op het verdere leven van de schrijver had. De titel en de auteur in Google en je komt er alles over te weten. Ik beperk me tot wat voor mij dit boek zo prachtig maakt, en dat is het vertelperspectief. Natuurlijk: het verhaal en de zo feitelijk mogelijke beschrijving van de aanloop tot de moord, de moord zelf, de zoektocht naar de daders, hun ondervraging en berechting, hun wachten op de uitvoering van de doodstraf en tenslotte de voltrekking daarvan, dit alles vormt een boeiend geheel. Maar de wijze waarop Capote dit beschrijft, zoveel mogelijk opgetekend en opgeschreven vanuit de mond van de belangrijkste betrokkenen, is werkelijk fenomenaal. Ieder personage krijgt het karakter mee zoals Capote die persoon heeft ervaren, ook wanneer hij hen citeert en hun spreekwijze onverbloemd weergeeft. De twee moordenaars (of eigenlijk heeft slechts één van de twee de schoten gelost) krijgen uiteraard de meeste aandacht; sympathiek ging ik ze niet vinden, wel minder gruwelijk dan je op basis van hun daden zou verwachten. Nee, geen begrip, maar minder zwartwit. Er schijnen allerlei films over dit boek en over Capote te zijn; ik weet niet of ik die ga zien. Ik denk dat die niet meer inzicht in dit boek zullen geven, daarvoor is het uit zichzelf al krachtig en meesterlijk genoeg.

05 augustus 2007

Wijn (5)

Van de boeken die ik het afgelopen jaar over wijn las, is Over de tong van Nicolaas Klei de informatiefste. In bijna 50 hoofdstukjes behandelt Klei allerlei aspecten van wijn: druiven, kwaliteitsbenamingen, proeven, kopen en drinken (al dan niet bij eten). Veel wist ik inmiddels wel al, maar zeker nog niet alles, en de nuchtere toon van Klei draagt veel bij aan de lezenswaardigheid van het boekje. Wat wel begint op te vallen is dat alle wijnschrijvers steeds dezelfde mythes bestrijden: de duurste wijn is niet altijd de beste, de invloed van Robert Parker en zijn smaak voor 'hout' etc. Maar toch blijven dergelijke mythes bestaan, dan wel worden ze steeds weer opnieuw bestreden. Tenzij je veel vrije tijd hebt en je zelf op wijntocht naar die speciale (liefst biologische) wijnboeren kunt, zul je het moeten hebben van de kennis van de importeurs. Boodschap van Klei: zoek daar importeurs uit die leveren wat overeenkomt met jouw smaak en bestel daar je wijnen. In het boekje worden er een paar genoemd, inderdaad ook die importeurs waar ik mijn wijn vandaan haal. Overigens: in Duitsland zijn er een paar uitstekende internethandels die soms zelfs minder duur zijn (incl. verzendkosten) dan de speciale wijnhandels hier in Amsterdam!

02 augustus 2007

Spionage

Van vriend J. kreeg ik Rusteloos cadeau, een spionageverhaal van William Boyd. Het leest als een trein, zit met twee verhaallijnen in heden en verleden ingenieus in elkaar en is bovendien gebaseerd op feiten uit de Tweede Wereldoorlog die in de geschiedschrijving onderbelicht zijn gebleven: de verwoede pogingen van Engeland in de periode voor de Japanse aanval op Pearl Harbour om de Verenigde Staten bij de oorlog te betrekken. Met alle mogelijke middelen probeerde Engeland de publieke en politieke opinie in de VS te bewerken, waaronder ook via spionage. En die staat centraal in dit boek. Er is ook een verhaallijn die zich in het heden van het boek afspeelt; die had Boyd misschien wat beter kunnen uitwerken (er blijven een paar ontwikkelingen hangen), maar hij knoopt de hoofdzaken uiteindelijk prachtig aan elkaar. Goed geschreven en goed vertaald bovendien. Een heerlijk boek.
Meer Leeslog in eerdere maanden - zie de 'archives' in de rechterkolom.