28 april 2006

Het boekenschrift (3): de opbouw

Zoals beloofd in mijn log van 5 december 2005 nu inzicht ín mijn boekenschrift. Zoals ik toen al schreef heb ik het ingedeeld in 4 kolommen:

* nummering (doorlopend & per jaar)
* data van begin en eindigen met lezen van het boek
* schrijver, titel & impressie/mening, aantal pagina's van het boek
* sterrenwaardering

In beeld (klik op de afbeelding voor een leesbare vergroting - en na een paar seconden verschijnt in de vergroting een soort kruis onderin en als je daarop klikt wordt het nog beter leesbaar):

Ik heb hier een recente pagina uit mijn boekenschrift gescand; de titels zul je herkennen uit de eerste weken van deze leeslog. Een kleine tien jaar geleden was ik wellicht iets minder uitvoerig in mijn beschrijving, en schreef ik wat netter:


In beide scans heb ik een jaareinde opgenomen. Want dan dient de balans opgemaakt te worden. Ik probeer ervoor te zorgen dat ik uiterlijk 31 december een boek heb uitgelezen; pas op 1 januari mag ik weer met een nieuw boek beginnen om de statistieken niet teveel te vervuilen. Eind 1996 lukte dat helaas niet, zoals je kunt zien. Het boek wordt dan in het nieuwe jaar meegeteld, ook al las ik het merendeel in het voorbije jaar. Tja... Verdere toelichting is overbodig, lijkt me. Wat over het boekenschrift nog zal volgen is een fraaie statistiek: aantal pagina's en boeken per jaar vanaf de start van het schrift.

Brouwers in België

Het werd weer eens tijd om een boek van Jeroen Brouwers te lezen. Ik kocht onlangs bij het fijne Utrechtse antiquariaat Hinderickx en Winderickx zijn Mijn Vlaamse jaren, verschenen in de serie privé-domein. Het boek verscheen al in 1978, kort nadat Brouwers uit zijn huis Krekelbos in het dorpje Rijmenam, een acne van Mechelen, vertrok en zich in huize Louwhoek in Exel in de Achterhoek vestigde. De sfeer in en rond dat huis in het bos beschrijft hij prachtig in 'Overal stilte. Krekelbosse klaagzangen', maar wordt naar mijn mening nog treffender verwoord in De Zondvloed. Het moet nu toch maar worden vastgesteld: nu ons onlangs de volksschrijver is ontvallen, is Jeroen Brouwers de grootste levende Nederlandse schrijver. Ook 'Overal stilte' is subliem. Van nog hogere kwaliteit zijn de stukken die Brouwers aan Julien Weverbergh en de Vlaamse taal wijdt. Vlijmscherp en exemplarische essayistiek. Nog voordat ik dit boek kocht had ik bij de Slegte het privédomein-deel van Julien Weverbergh dat in 2005 verscheen op de kop kunnen tikken. Dat ben ik nu aan het lezen, mede omdat ik benieuwd ben wat hij over Jeroen Brouwers schrijft. Tenslotte: hoe prachtig die privédomein-delen ook zijn, ik doe er altijd langer over dan bij romans; vandaar mijn weinige updates van deze weblog de laatste tijd. Bij een gemiddelde roman zijn 80 pagina's per dag niet ongewoon; nu lees ik er hooguit 30, en dan duurt het even voordat ik zo'n boek uit heb. Maar wees gerust: ik lees en geniet, en zal er verslag van doen!

14 april 2006

Calimeromarketing

Vorige week las ik een zgn. managementboek: Calimeromarketing van Karen Romme, over hoe kleine zelfstandigen/éénmansbedrijven aan effectieve marketing kunnen doen. Ik kreeg het cadeau van een collega-zelfstandige uit mijn netwerk. Deze collega vierde haar vijfjarig bestaan en stuurde dit boek als relatiecadeau. Hoewel ik over het algemeen een enorme hekel heb aan marketingboeken stond dit boek toevallig wel op mijn lijstje te lezen boeken. Helaas bevestigde het wel enigszins mijn (voor)oordeel over en hekel aan managementboeken: slecht geschreven, vol open deuren en soms erg ongenuanceerd. Ik heb met een potlood alle fouten en inhoudelijke missers aangetekend, en zal de auteur een mailtje schrijven. Aan de andere kant: het boek bevat ook enkele goede tips waar ik mijn voordeel mee kan en zal doen. Goed gekozen titel en mooi omslag, dat moet gezegd. Maar nu weer aan de echte literatuur.

Tommy Wieringa op reis

Twee weken geleden las ik het pas verschenen Ik was nooit in Isfahan van Tommy Wieringa, de schrijver die vorig jaar verraste met Joe Speedboot. Ofschoon dit nieuwste boek geen zwaargewicht zal zijn, bevestigt het wel de belofte die Wieringa vorig jaar deed. Hier is wederom een schrijver aan het woord die scherp observeert en daar soepel en met schwung over vertelt. De titel van dit boek met reisverhalen is een fraaie sneer naar Nooteboom, wiens reisverhalen ik altijd vervelend heb gevonden. Wieringa lijkt steeds onbezorgd op reis, en bezoekt nagenoeg alle werelddelen. Treffend voorbeeld van zijn stijl is het laatste stukje van het boek, waarin hij incheckt op Schiphol. Zijn koffer blijkt dan te zwaar, terwijl hij voorheen met een halve rugzak vooruit kon. "De overgang van de jeugd naar volwassenheid en uiteindelijk de dood is de overgang van een rugzak naar een koffer op wieltjes. Van een draagbaar, nomadisch bestaan naar het overgewicht van de buitenwijk. De traagheid van verdediging, niet de snelle vlucht." Goed hoor, en hopelijk blijft Wieringa schrijven. Nu twee jaar ploegen op een dikke roman, en gerede kans dat hij een grote wordt!
Meer Leeslog in eerdere maanden - zie de 'archives' in de rechterkolom.