10 april 2011

Zelfmoord

David Vann moest de zelfmoord van zijn vader in 1980 flink van zich afschrijven, zoveel is wel duidelijk als je zijn debuut Legende van een zelfmoord leest. In vijf korte beschouwingen en een bizarre novelle belicht Vann verschillende kanten van zijn vader. Die novelle is geschreven vanuit een omgekeerde invalshoek en leest aanvankelijk als een spannend avontuur, maar halverwege wordt je kijk op het boek, en ook op deze novelle, volledig op zijn kop gezet. Dan wordt het boek opeens enorm psychologisch beladen en wrang, en dat blijft tot het einde het geval. Het boek laat je nauwelijk los, ik las het in ruim een dag uit. Het is overal jubelend ontvangen, en dat is goed te begrijpen. Een meesterwerk vind ik het niet, omdat het boek me toch iets teveel als een persoonlijk medicijn voorkwam; de auteur heeft nogal flink met zichzelf overhoop gelegen door die zelfmoord van zijn vader. Zoals de schrijver aan het eind schrijft: alles is fictie, maar gebaseerd op veel uit de werkelijkheid. Tja, dan moet je het ook als fictie lezen, en dan roept het boek ook veel vragen op. Desalniettemin: een boek dat je niet loslaat zodra je erin begin te lezen.

03 april 2011

Eigenlijk

Of het daadwerkelijk de laatste roman van Jeroen Brouwers is weet je pas als hij dood is, maar Bittere bloemen schijnt wel als zodanig aangekondigd te zijn. De thematiek zou er trouwens wel bij passen: het verglijden van de tijd, en het memoreren door de 81-jarige hoofdpersoon van voor hem belangrijke momenten uit zijn voorbije leven. In het hier en nu in de roman gebeurt niet zoveel en het vergde mij soms moeite om te begrijpen of het nu een gedachte door de hoofdpersoon of een beschrijving van het heden betrof. Brouwers weeft een behoorlijk complex net van verhaallijnen, commentaren en herinneringen; dit is geen boek dat het de lezer makkelijk maakt. Misschien ben ik toch iets teveel ongecompliceerd om van zulke abstracte verhalen te genieten. Maar goed, Brouwers trakteert je wel weer op enkele heerlijke uithalen (vooral het gebruik van het woord 'eigenlijk' moet het ontgelden) en soms gebruikt hij woorden en zinsconstructies die je flink doen lachen. Maar ik moet helaas erkennen dat deze roman me een beetje is tegengevallen.
Meer Leeslog in eerdere maanden - zie de 'archives' in de rechterkolom.