24 mei 2009

Vader en moeder

Drieënhalf jaar geleden was mijn blog over Joe Speedboot van Tommy Wieringa een van de eerste van deze leeslog. Lees hier wat ik toen van dat boek vond. Gelukkig heeft hij zich door het enorme succes van dat boek niet laten verleiden tot het snel produceren van een opvolger. Ruim drie jaar deed hij dus over Caesarion, en dat is een mooi tempo. Deze nieuwe roman is niet zo goed als Joe Speedboot, maar eigenlijk kon niemand dat ook verwachten: Joe Speedboot is te goed om zomaar te evenaren of te overtreffen. De recensenten van Caesarion van de NRC en Het Parool konden zich niet over hun teleurstelling daarover heenzetten. Ikzelf vergeef het Tommy Wieringa graag. Want ik las het boek desondanks met veel aandacht en leesgenot, ofschoon het bepaald niet zo'n vrolijk boek is als Joe Speedboot. Maar het zegt veel dat ik op één avond de eerste 60 bladzijden hiervan las, en op Hemelvaartsdag de resterende 300... Het verhaal is opgebouwd rondom het klassieke thema van de relatie van de hoofdpersoon (hier de ik-figuur) met vader en moeder. Het is een indringend relaas van een zoektocht naar afkomst en identiteit. Veel elementen blijven echter onderbelicht of worden niet afgerond (bijvoorbeeld: wie is die ik-figuur nu eigenlijk?), en die doen afbreuk aan de kracht van het verhaal. Misschien had Wieringa toch nog een jaartje langer over het schrijven van dit boek moeten doen. Wat dit boek desondanks lezenswaardig maakt zijn de schrijfstijl en de unieke observaties, die sowieso alle eerder boeken van Wieringa bijzonder maken. Geen perfect boek dus, zoals Joe Speedboot wel was. Maar Wieringa blijft ook hiermee bewijzen een bijzondere schrijver te zijn, die hopelijk nog veel meer romans zal produceren.

17 mei 2009

Proces

Over Het proces van Neurenberg had ik nog niet eerder een boek gelezen; deze door Steffen Radlmaier samengestelde bundel met de gelijknamige titel is een aardig begin, maar biedt zeker geen gedetailleerd beeld van het proces. Het boek bundelt nieuwsberichten en verslagen die tijdens en rondom het proces werden geschreven door de bekendste journalisten en schrijvers van die tijd die naar Neurenberg waren afgereid om het proces te verslaan. Dat levert veel dubbellingen in feiten op, maar ook veel persoonlijke interpretaties van de gang van zaken, het belang van het proces en van beschrijvingen van de beklaagden. Bijzonder boeiend, en dikwijls aangrijpend. Maar zeker niet allesomvattend; ik zal zeker nog een degelijk overzichtswerk over dit proces ter hand moeten nemen. Wel al op mijn stapeltje te lezen boeken: het verslag van de gesprekken die psychiater Leon Goldensohn met de beklaagden had. 

11 mei 2009

Roadnovel

Met Vladiwostok! verraste P.F. Thomése twee jaar geleden: dat was een vrolijk-satirisch en vlotgeschreven verhaal. Lees hier de weblog daarvan. J. Kessels: the novel leek een opvolger in dezelfde stijl te zijn, en gedeeltelijk is dat ook zo. Ofschoon er eigenlijk weinig gebeurt ligt het verteltempo hoog, buitelen de oneliners over elkaar heen, en lijkt het boek een persiflage op een misdaadroman. Maar al snel gaat dit identieke geluid wat vervelen. Wanneer je geen liefhebber van popmuziek bent, werken al die vele citaten uit songs eerder contraproductief. Ik heb er trouwens een beetje een hekel aan: die betweterige mensen (heel vaak uit de babyboomgeneratie) die teksten uit zogenaamd klassieke popsongs gebruiken om een gemoed uit te drukken. Alsof die songs voor hen geschreven zijn... Maar goed, dit is een vlot geschreven en lezend verhaal over een trip naar Hamburg en weer terug, waarin de snackbar, voetbal, hoererij, sigaretten en een lijk voor de nodige afwisseling zorgen.

05 mei 2009

Zang

In de ramsj kocht ik een poosje geleden een boekje uit de geflopte serie Schrijvers & Klassieke muziek van 521 uitgevers. Gerrit Komrij had een boekje over Wagner geschreven, dat leek me wel interessant. Er was echter geen doorkomen aan; na 5 bladzijden was ik het spoor volledig bijster. Ik had het boekje in tweevoud gekocht en een exemplaar aan een goede vriend gegeven; hem verging hetzelfde. Kort geleden uit dezelfde serie een tweede poging gewaagd met Zang van Bas Heijne. Dit boekje is wel geslaagd. Ik kan niet zeggen dat Heijne het mysterie van de menselijke stem volledig ontleedt, maar met stukken over enkele bekende operazangers en over de grote operacomponisten Puccini, R. Strauss en Wagner doet hij wel een geslaagde poging. Voor een verloren uurtje een aardig boekje waarin hij zelfs de gewelddadige dood van wijnmaker-zanger Deon van der Walt aan de vergetelheid ontrukt.
Meer Leeslog in eerdere maanden - zie de 'archives' in de rechterkolom.